23:1 خداوند شبان من است؛ محتاج به هیچ چیز نخواهم بود.
2در چراگاههای سرسبز مرا میخواباند؛ نزد آبهای آرامبخش رهبریام میکند.
3جان مرا تازه میسازد، و بهخاطر نام خویش، به راههای درست هدایتم میفرماید.
4حتی اگر از تاریکترین وادی نیز بگذرم، از بدی نخواهم ترسید، زیرا تو با منی؛ عصا و چوبدستی تو قوّت قلبم میبخشند.
5سفرهای برای من در برابر دیدگان دشمنانم میگسترانی! سَرَم را به روغن تدهین میکنی و پیالهام را لبریز میسازی.
6همانا نیکویی و محبت، تمام روزهای زندگیام در پی من خواهد بود، و سالیان دراز در خانۀ خداوند ساکن خواهم بود.
24:1 زمین و هرآنچه در آن است از آن خداوند است، جهان و همۀ ساکنانش.
2زیرا که او اساسِ آن را بر دریاها نهاد و بر آبها آن را استوار ساخت.
3کیست که به کوه خداوند برآید؟ و کیست که در مکان مقدس او بایستد؟
4آن که پاکدست و صافدل باشد، که جان خود را به سوی آنچه باطل است، برنیفرازد، و قسم دروغ نخورد.
5او برکت را از خداوند خواهد یافت، و عدالت را از خدای نجات خویش.
6اینچنیناند مردمان جویندۀ او، جویندگان روی تو، ای خدای یعقوب. سِلاه
7ای دروازهها، سرهای خود را برافرازید! ای درهای قدیمی، برافراشته شوید، تا شاه جلال داخل شود!
8این شاه جلال کیست؟ خداوندِ نیرومند و دلاور، خداوند که در جنگ، دلاور است!
9ای دروازهها، سرهای خود را برافرازید؛ ای درهای قدیمی، برافراشته شوید، تا شاه جلال داخل شود.
10این شاه جلال کیست؟ خداوندِ لشکرها، اوست شاه جلال! سِلاه
25:1 خداوندا، جان خود را به سوی تو برمیافرازم؛
2ای خدای من، بر تو توکل میدارم؛ مگذار سرافکنده شوم، و دشمنانم بر من فخر کنند.
3آری، کسی که برای تو انتظار بکشد هرگز سرافکنده نخواهد شد؛ کسانی سرافکنده خواهند شد که بیسبب خیانت میورزند.
4خداوندا، راههای خویش را بر من بنما، و طریقهای خود را به من بیاموز!
5مرا در راستی خود سالک گردان و مرا بیاموز، زیرا که تو خدای نجات من هستی؛ همۀ روز، منتظر تو هستم!
6خداوندا، رحمت و محبت خود را به یاد آر، زیرا که آنها از ازل بوده است.
7گناهان جوانیام را به یاد میاور، و نه نافرمانیهایم را! بر حسب محبت خود مرا یاد کن، بهخاطر نیکویی خود، ای خداوند.
8خداوند نیکو و راست است؛ از این رو، راه را بر گمراهان مینماید.
9او فروتنان را در طریق عدالت سالک میگرداند، و راه خویش را به افتادگان میآموزد.
10همۀ راههای خداوند محبت و وفا است، برای آنان که عهد و شهادات او را نگاه میدارند.
11خداوندا، بهخاطر نام خود تقصیر مرا بیامرز، زیرا که بزرگ است!
12کیست آن که از خداوند بترسد؟ خداوند راه برگزیدۀ خویش را بر او خواهد نمود.
13جان او در نیکویی به سر خواهد برد، و نسل او وارث زمین خواهند شد.
14محرم اسرار خداوند، ترسندگان اویند؛ او عهد خویش را بدیشان مینماید.
15چشمان من همواره بر خداوند است، زیرا اوست که پاهای مرا از دام میرهاند.
16به من روی کن و مرا فیض ببخشا، زیرا که بیکس و ستمدیدهام.
17تنگیهای دل من بسیار گشته؛ مرا از مشقتهایم برهان.
18ستمدیدگی و رنج مرا ببین، و همۀ گناهانم را بیامرز.
19بر دشمنانم بنگر که چه بسیار گشتهاند و چه خشونتگرانه بر من کینه میورزند.
20جانم را حفظ کن و مرا رهایی ده! مگذار سرافکنده شوم، زیرا که در تو پناه جُستهام!
21باشد که صداقت و درستی، مرا پاس دارند، زیرا که منتظر تو هستم!
22خدایا، اسرائیل را از همۀ تنگیهایش فدیه کن.