۲۰ مارس

1:1 در روز نخستِ ماه دوّم از سال دوّم پس از خروجِ بنی‌اسرائیل از سرزمین مصر، خداوند در صحرای سینا در خیمۀ ملاقات به موسی چنین گفت:
²«تمامی جماعتِ بنی‌اسرائیل را بر حسبِ طایفه و خاندانشان و بر طبق شمار نامهای همۀ مردان، یک به یک، سرشماری کنید.
³تو و هارون تمامی مردان اسرائیل را از بیست ساله و بالاتر که با سپاه اسرائیل به جنگ بیرون می‌روند، بر حسبِ لشکرهایشان شمارش کنید.
⁴از هر قبیله یک مرد که سر خاندان پدران خویش باشد، شما را همراهی کند.
⁵این است نامهای مردانی که باید شما را یاری رسانند: از رِئوبین، اِلیصور پسر شِدیئور؛
⁶از شمعون، شِلومیئیل پسر صوریشَدّای؛
⁷از یهودا، نَحشون پسر عَمّیناداب؛
⁸از یِساکار، نِتَنئیل پسر صوعَر؛
⁹از زِبولون، اِلیاب پسر حیلون؛
¹⁰از پسران یوسف: از اِفرایِم، اِلیشَمَع پسر عَمّیهود؛ از مَنَسی، جَمَلیئیل پسر فِدَهصور؛
¹¹از بِنیامین، اَبیدان پسر جِدعونی؛
¹²از دان، اَخیعِزِر پسر عَمّیشَدّای؛
¹³از اَشیر، پَجیئیل پسر عُکران؛
¹⁴از جاد، اِلیاساف پسر دِعوئیل؛
¹⁵از نَفتالی، اَخیرَع پسر عِنان.»
¹⁶اینان بودند فراخوانده‌شدگانِ جماعت، یعنی رهبران قبایل پدران ایشان و سران طایفه‌های اسرائیل.
¹⁷پس موسی و هارون این مردان را که به نام تعیین شدند، برگرفتند،
¹⁸و در روز نخست از ماه دوّم، تمامی جماعت را گرد آوردند، و ایشان نامهای خود را بر حسب طایفه و خاندانشان ثبت کردند. بدین‌سان کسانی که بیست ساله یا بالاتر بودند، مطابق شمار نامهایشان یک به یک ثبت شدند.
¹⁹پس چنانکه خداوند به موسی فرمان داده بود، او ایشان را در صحرای سینا شمارش کرد:
²⁰از نسل رِئوبین، نخست‌زادۀ اسرائیل، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، یک به یک بر حسبِ طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
²¹تعدادِ شمارش‌شدگان قبیلۀ رِئوبین ۴۶۵۰۰ تن بود.
²²از نسل شمعون، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسبِ طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
²³تعدادِ شمارش‌شدگان قبیلۀ شمعون ۵۹۳۰۰ تن بود.
²⁴از نسل جاد، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسبِ طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
²⁵تعداد شمارش‌شدگان قبیلۀ جاد ۴۵۶۵۰ تن بود.
²⁶از نسل یهودا، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسبِ طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
²⁷تعداد شمارش‌شدگان قبیلۀ یهودا ۷۴۶۰۰ تن بود.
²⁸از نسل یِساکار، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسبِ طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
²⁹تعداد شمارش‌شدگان قبیلۀ یِساکار ۵۴۴۰۰ تن بود.
³⁰از نسل زِبولون، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسبِ طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
³¹تعداد شمارش‌شدگان قبیلۀ زِبولون ۵۷۴۰۰ تن بود.
³²از بنی‌یوسف: از نسل اِفرایِم، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسب طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
³³تعداد شمارش‌شدگان قبیلۀ اِفرایِم ۴۰۵۰۰ تن بود.
³⁴از نسل مَنَسی، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسبِ طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
³⁵تعداد شمارش‌شدگان قبیلۀ مَنَسی ۳۲۲۰۰ تن بود.
³⁶از نسل بِنیامین، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسب طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
³⁷تعداد شمارش‌شدگان قبیلۀ بِنیامین ۳۵۴۰۰ تن بود.
³⁸از نسل دان، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسب طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
³⁹تعداد شمارش‌شدگان قبیلۀ دان ۶۲۷۰۰ تن بود.
⁴⁰از نسل اَشیر، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسب طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
⁴¹تعداد شمارش‌شدگان قبیلۀ اَشیر ۴۱۵۰۰ تن بود.
⁴²از نسل نَفتالی، شمار نامهای مردان بیست ساله و بالاتر یعنی همۀ آنان که قادر به جنگیدن بودند، بر حسب طایفه و خاندانشان ثبت گردید.
⁴³تعداد شمارش‌شدگان قبیلۀ نَفتالی ۵۳۴۰۰ تن بود.
⁴⁴اینان بودند مردانی که موسی و هارون، به یاری دوازده رهبر اسرائیل که هر یک نمایندۀ خاندان پدران خود بودند، شمارش کردند.
⁴⁵پس تمامی بنی‌اسرائیل که بیست ساله و بالاتر بودند یعنی همۀ اسرائیلیانی که قادر به جنگیدن بودند، بر حسب خاندانهایشان شمارش شدند.
⁴⁶بدین‌سان، تعداد کل شمارش‌شدگان ۶۰۳۵۵۰ تن بود.
⁴⁷اما لاویان بر حسب قبیلۀ پدرانشان همراه با آنها شمارش نشدند.
⁴⁸زیرا خداوند به موسی چنین گفته بود:
⁴⁹«تنها قبیلۀ لاوی را شمارش مکن و آنان را همراه با بنی‌اسرائیل سرشماری منما.
⁵⁰بلکه لاویان را بر مسکن شهادت و تمامی اسباب و متعلقات آن برگمار. ایشان مسکن و تمامی اسباب آن را حمل کنند و آن را خدمت نمایند و در اطراف مسکن خیمه زنند.
⁵¹آنگاه که مسکن باید به حرکت درآید، لاویان آن را جمع کنند و آنگاه که باید بر پا شود، لاویان آن را بر پا کنند. هر شخص دیگر که نزدیک آن آید، کشته شود.
⁵²بنی‌اسرائیل خیمه‌های خویش را بر حسب لشکرشان بر پا کنند، هر کس در اردوی خود و هر کس نزد عَلَم خویش.
⁵³اما لاویان در اطراف مسکن شهادت خیمه زنند تا غضب بر جماعت بنی‌اسرائیل نازل نشود. لاویان مسکن شهادت را نگاه بدارند.»
⁵⁴پس بنی‌اسرائیل چنین کردند و بر حسب تمامی آنچه خداوند به موسی فرمان داده بود، عمل نمودند.

143:1 خداوندا، دعای مرا بشنو؛ در امانت خود به التماسم گوش فرا~ده، و در عدالت خود اجابتم فرما.
²بر خدمتگزار خود به داوری برمیا، زیرا هیچ زنده‌ای در پیشگاه تو پارسا نیست.
³دشمن بر جان من آزار روا داشته، و حیات مرا بر زمین کوبیده است. او مرا در تاریکی ساکن گردانیده است، همچون کسانی که دیرزمانی مرده باشند!
⁴پس روح من در اندرونم مدهوش گشته، و دل من در اندرونم متحیر گردیده است.
⁵روزگاران کهن را به یاد می‌آورم؛ در همۀ کرده‌های تو تأمل می‌کنم، و به کارهای دست تو می‌اندیشم.
⁶دستهای خود را به سوی تو دراز می‌کنم، جان من همچون زمین خشک، تشنۀ توست. سِلاه
⁷خداوندا، مرا به‌زودی اجابت فرما، زیرا که روح من هوش از کف می‌دهد. روی خود را از من مپوشان، مبادا همچون کسانی شوم که به گودال فرو~می‌روند.
⁸صبحگاهان از محبت خود مرا بشنوان، زیرا که بر تو توکل دارم. راهی را که باید بروم به من بیاموز، زیرا که نزد تو جان خود را برمی‌افرازم.
⁹خداوندا، مرا از دشمنانم رهایی ده، زیرا که در تو خویشتن را پنهان می‌کنم.
¹⁰مرا بیاموز که اراده‌ات را به جا آورم، زیرا که تو خدای من هستی. روح نیکوی تو مرا بر زمین هموار هدایت کند.
¹¹به‌خاطر نام خود، ای خداوند، مرا زنده بدار، به‌خاطر عدالت خود، جان مرا از تنگی به در آر.
¹²در محبت خود، دشمنانم را منقطع ساز، و همۀ خصمان جانم را هلاک کن، زیرا که من خادم تو هستم.

144:1 خداوند که صخرۀ من است، متبارک باد، او که دستان مرا برای جنگ تعلیم می‌دهد، و انگشتان مرا به جهت نبرد.
²اوست محبت من و دژ من، قلعۀ بلند من و رهانندۀ من، سپر من و کسی که در او پناه می‌جویم، آن که مردمان را مطیع من می‌گرداند!
³خداوندا، انسان چیست که او را در نظر آوری، و پسر انسان که به او بیندیشی؟
⁴آدمی همچون نَفَسی است، و روزهایش مانند سایه‌ای که می‌گذرد.
⁵خداوندا، آسمانهای خود را خم کن و فرود بیا، کوهها را لمس کن تا دود کنند.
⁶آذرخش را بفرست و ایشان را پراکنده کن، تیرهایت را بینداز و ایشان را منهزم ساز.
⁷دست خویش را از اعلی دراز کن، مرا برهان و از آبهای بسیار خلاصی ده، از دست اجنبیان،
⁸که دهانشان دروغها می‌گوید، و دست راستشان دست دروغ است.
⁹خدایا، تو را سرودی تازه خواهم سرود، با چنگِ ده‌تار برای تو خواهم نواخت،
¹⁰برای تو که شاهان را ظفر می‌بخشی و خادم خویش داوود را از شمشیر مرگبار می‌رهانی.
¹¹مرا از دست اجنبیان برهان و خلاصی ده، که دهانشان دروغها می‌گوید، و دست راستشان دست دروغ است.
¹²آنگاه پسران ما در جوانی همچون نهالهای برومند خواهند بود، و دختران ما همچون ستونهای خوش‌تراش برای ساختمان قصرها.
¹³انبارهای ما از هر گونه محصول انباشته خواهد شد، و گله‌های ما در دشتهایمان هزاران هزار خواهند زایید.
¹⁴رمه‌های ما به بارِ گران باردار خواهند شد و گوساله‌ای را سِقط نخواهند کرد، و در کوچه‌های ما هیچ ناله‌ای نخواهد بود.
¹⁵خوشا به حال مردمانی که نصیب آنها این است، خوشا به حال مردمانی که یهوه خدای ایشان است.

11:1 روزی عیسی در مکانی دعا می‌کرد. چون فارغ شد، یکی از شاگردانش به او گفت: «ای سرور ما، دعا کردن را به ما بیاموز، همان‌گونه که یحیی به شاگردانش آموخت.»
²به ایشان گفت: «هرگاه دعا می‌کنید، بگویید: «”ای پدر، نام تو مقدّس باد، پادشاهی تو بیاید،
³نان روزانۀ ما را هر روز به ما عطا فرما.
⁴گناهان ما را ببخش، زیرا ما نیز همۀ قرضداران خود را می‌بخشیم. و ما را در آزمایش میاور.“‌»
⁵سپس به ایشان گفت: «کیست از شما که دوستی داشته باشد، و نیمه‌شب نزد وی برود و بگوید: ”ای دوست، سه عدد نان به من قرض بده،
⁶زیرا یکی از دوستانم از سفر رسیده، و چیزی ندارم تا پیش او بگذارم،“
⁷و او از درون خانه جواب دهد: ”زحمتم مده. در قفل است، و فرزندانم با من در بسترند. نمی‌توانم از جای برخیزم و چیزی به تو بدهم.“
⁸به شما می‌گویم، هرچند به‌خاطر دوستی برنخیزد و به او نان ندهد، به‌خاطر آبرو بر خواهد خاست و هرآنچه نیاز دارد به او خواهد داد.
⁹«پس به شما می‌گویم، بخواهید که به شما داده خواهد شد؛ بجویید که خواهید یافت؛ بکوبید که در به رویتان گشوده خواهد شد.
¹⁰زیرا هر که بخواهد، به دست آورد؛ و هر که بجوید، یابد؛ و هر که بکوبد، در به رویش گشوده شود.
¹¹کدام‌یک از شما پدران، اگر پسرش از او ماهی بخواهد، ماری بدو می‌بخشد؟
¹²یا اگر تخم‌مرغ بخواهد، عقربی به او عطا می‌کند؟
¹³حال اگر شما با همۀ بدسیرتی‌تان می‌دانید که باید به فرزندان خود هدایای نیکو بدهید، چقدر بیشتر پدر آسمانی شما روح‌القدس را به هر که از او بخواهد، عطا خواهد فرمود.»
¹⁴عیسی دیوی لال را از کسی بیرون می‌کرد. چون دیو بیرون رفت، مردِ لال توانست سخن بگوید و مردم در شگفت شدند.
¹⁵امّا برخی گفتند: «او دیوها را به یاری بِعِلزِبول، رئیس دیوها، بیرون می‌کند.»
¹⁶دیگران نیز به قصد آزمودن او، خواستار آیتی آسمانی شدند.
¹⁷او افکار آنان را درک کرد و به ایشان گفت: «هر حکومتی که بر ضد خود تجزیه شود، نابود خواهد شد، و هر خانه‌ای که بر ضد خود تجزیه شود، فرو~خواهد ریخت.
¹⁸اگر شیطان نیز بر ضد خود تجزیه شود، چگونه حکومتش پابرجا مانَد؟ زیرا می‌گویید من دیوها را به یاری بِعِلزِبول بیرون می‌رانم.
¹⁹اگر من به یاری بِعِلزِبول دیوها را بیرون می‌رانم، شاگردان شما به یاریِ کهِ آنها را بیرون می‌کنند؟ پس ایشان، بر شما داوری خواهند کرد.
²⁰امّا اگر من به انگشت خدا دیوها را بیرون می‌رانم، یقین بدانید که پادشاهی خدا بر شما وارد آمده است.
²¹هرگاه مردی نیرومند و مسلّح از خانۀ خود پاسداری کند، اموالش در امان خواهد بود.
²²امّا چون کسی نیرومندتر از او بر وی یورش بَرَد و چیره شود، سلاحی را که آن مرد بدان توکل دارد از او گرفته، غنیمت را تقسیم خواهد کرد.
²³هر که با من نیست، بر ضد من است، و هر که با من جمع نکند، پراکنده سازد.
²⁴«هنگامی که روح پلید از کسی بیرون می‌آید، به مکانهای خشک و بایر می‌رود تا جایی برای استراحت بیابد. امّا چون نمی‌یابد با خود می‌گوید: ”به خانه‌ای که از آن آمدم، بازمی‌گردم.“
²⁵امّا چون به آنجا می‌رسد و خانه را رُفته و آراسته می‌بیند،
²⁶می‌رود و هفت روح بدتر از خود نیز می‌آورد، و همگی داخل می‌شوند و در آنجا سکونت می‌گزینند. در نتیجه، سرانجامِ آن شخص بدتر از حالت نخست او می‌شود.»
²⁷هنگامی که عیسی این سخنان را می‌گفت، زنی از میان جمعیت به بانگ بلند گفت: «خوشا به حال زنی که تو را زایید و به تو شیر داد.»
²⁸امّا عیسی در پاسخ گفت: «خوشا به حال آنان که کلام خدا را می‌شنوند و آن را به جای می‌آورند.»
²⁹چون بر شمار جمعیت افزوده می‌شد، عیسی گفت: «این نسل، نسلی است بس شرارت‌پیشه. خواستار آیتی هستند! امّا آیتی به ایشان داده نخواهد شد جز آیت یونس.
³⁰زیرا همان‌گونه که یونس آیتی بود برای مردم نینوا، پسر انسان نیز برای این نسل آیتی خواهد بود.
³¹در روز داوری، ملکۀ جنوب با این نسل بر خواهد خاست و محکومشان خواهد کرد، زیرا او از آن سوی دنیا آمد تا حکمت سلیمان را بشنود، و حال آنکه کسی بزرگتر از سلیمان اینجاست.
³²مردم نینوا در روز داوری با این نسل بر خواهند خاست و محکومشان خواهند کرد، زیرا آنها در اثر موعظۀ یونس توبه کردند، و حال آنکه کسی بزرگتر از یونس اینجاست.
³³«هیچ‌کس چراغ را برنمی‌افروزد تا آن را پنهان کند یا زیر کاسه‌ای بنهد، بلکه چراغ را بر چراغدان می‌گذارند تا هر که داخل شود روشنایی را ببیند.
³⁴چشم تو، چراغ بدن توست. اگر چشمت سالم باشد، تمام وجودت روشن خواهد بود. امّا اگر چشمت فاسد باشد، تمام وجودت را تاریکی فرا~خواهد گرفت.
³⁵پس به‌هوش باش مبادا نوری که در توست، تاریکی باشد.
³⁶چه اگر تمام وجودت روشن باشد و هیچ جزئی از آن تاریک نباشد، آنگاه همچون زمانی که نورِ چراغ بر تو می‌تابد، به‌تمامی در روشنایی خواهی بود.»
³⁷چون عیسی سخنان خود را به پایان رسانید، یکی از فَریسیان او را به صرف غذا دعوت کرد. پس به خانۀ او رفت و بنشست.
³⁸امّا فَریسی چون دید که عیسی دستهایش را پیش از غذا نشست، تعجب کرد.
³⁹آنگاه خداوند خطاب به او گفت: «شما فَریسیان بیرونِ پیاله و بشقاب را پاک می‌کنید، امّا از درون آکنده از طمع و خباثت هستید!
⁴⁰ای نادانان، آیا آن که بیرون را آفرید، درون را نیز نیافرید؟
⁴¹پس از آنچه در درون است صدقه دهید تا همه چیز برایتان پاک باشد.
⁴²«وای بر شما ای فَریسیان! شما از نعناع و سُداب و هر گونه سبزی ده‌یک می‌دهید، امّا عدالت را نادیده می‌گیرید و از محبت خدا غافلید. اینها را می‌بایست به جای می‌آوردید و آنها را نیز فراموش نمی‌کردید.
⁴³وای بر شما ای فَریسیان! زیرا دوست دارید در بهترین جای کنیسه‌ها بنشینید و مردم در کوچه و بازار شما را سلام گویند.
⁴⁴وای بر شما! زیرا همچون گورهایی ناپیدایید که مردم ندانسته بر آنها راه می‌روند.»
⁴⁵یکی از فقیهان در پاسخ گفت: «استاد، تو با این سخنان به ما نیز اهانت می‌کنی.»
⁴⁶عیسی فرمود: «وای بر شما نیز، ای فقیهان، که بارهایی توانفرسا بر دوش مردم می‌نهید، امّا خود حاضر نیستید حتی انگشتی برای کمک بجنبانید.
⁴⁷وای بر شما که برای پیامبرانی که به دست پدرانتان کشته شدند، مقبره می‌سازید!
⁴⁸براستی که این‌گونه بر کار آنها مهر تأیید می‌زنید. آنها پیامبران را کشتند و شما آرامگاهشان را می‌سازید.
⁴⁹از این رو حکمت خدا می‌فرماید که ”من برای آنها پیامبران و رسولان خواهم فرستاد. امّا بعضی را خواهند کشت و بعضی را آزار خواهند رسانید.“
⁵⁰پس، خون همۀ پیامبرانی که خونشان از آغاز جهان تا کنون ریخته شده است، بر گردن این نسل خواهد بود -
⁵¹از خون هابیل تا خون زکریا که بین مذبح و محرابگاه کشته شد. آری، به شما می‌گویم که این نسل برای این همه حساب پس خواهد داد.
⁵²وای بر شما ای فقیهان! زیرا کلید معرفت را غصب کرده‌اید. خود داخل نمی‌شوید و داخل‌شوندگان را نیز مانع می‌گردید.»
⁵³چون عیسی بیرون رفت، علمای دین و فَریسیان سخت با او به مخالفت برخاستند و با سؤالات بسیار بر او تاختند
⁵⁴و در کمین بودند تا در سخنی از زبانش وی را به دام اندازند.