۲۳ سپتامبر

6:1 پسران لاوی، جِرشون، قُهات و مِراری بودند.
²پسران قُهات، عَمرام، یِصهار، حِبرون و عُزّیئیل بودند.
³فرزندان عَمرام، هارون و موسی و مریم بودند. پسران هارون، ناداب، اَبیهو، اِلعازار و ایتامار بودند.
⁴اِلعازار پدر فینِحاس بود، فینِحاس پدر اَبیشوَع،
⁵اَبیشوَع پدر بُقّی، بُقّی پدر عُزّی،
⁶عُزّی پدر زِرَحیا، زِرَحیا پدر مِرایوت،
⁷مِرایوت پدر اَمَریا، اَمَریا پدر اَخیطوب،
⁸اَخیطوب پدر صادوق، صادوق پدر اَخیمَعَص،
⁹اَخیمَعَص پدر عَزَریا، عَزَریا پدر یوحانان،
¹⁰و یوحانان پدر عَزَریا؛ عَزَریا در معبدی که سلیمان در اورشلیم بنا کرد، کاهن بود.
¹¹عَزَریا پدر اَمَریا بود، اَمَریا پدر اَخیطوب،
¹²اَخیطوب پدر صادوق، صادوق پدر شَلّوم،
¹³شَلّوم پدر حِلقیا، حِلقیا پدر عَزَریا،
¹⁴عَزَریا پدر سِرایا، و سِرایا پدر یِهوصاداق.
¹⁵یِهوصاداق، آنگاه که خداوند یهودا و اورشلیم را به دست نبوکدنصر به تبعید فرستاد، به تبعید رفت.
¹⁶پسران لاوی، جِرشوم، قُهات و مِراری بودند.
¹⁷پسران جِرشوم، لِبنی و شِمعی نام داشتند.
¹⁸پسران قُهات، عَمرام، یِصهار، حِبرون و عُزّیئیل بودند.
¹⁹پسران مِراری، مَحْلی و موشی بودند. اینانند طایفه‌های لاویان بر حسب اجدادشان:
²⁰از جِرشوم: پسرش لِبنی، پسر او یَحَت، پسر او زِمَّه،
²¹پسر او یوآخ، پسر او عِدّو، پسر او زِراح، و پسر او یِاَتِرای.
²²نسل قُهات: پسرش عَمّیناداب، پسر او قورَح، پسر او اَسّیر،
²³پسر او اِلقانَه، پسر او اِبیاساف، پسر او اَسّیر،
²⁴پسر او تاحَت، پسر او اوریئیل، پسر او عُزّیا، و پسر او شائول.
²⁵پسران اِلقانَه، عَماسای و اَخیموت بودند؛
²⁶پسر او اِلقانَه، پسر او صوفای، پسر او نَخَت،
²⁷پسر او اِلیاب، پسر او یِروحام، پسر او اِلقانَه، و پسر او سموئیل.
²⁸پسران سموئیل، نخست‌زاده‌اش یوئیل و پسر دوّمش اَبیّا بودند.
²⁹نسل مِراری: مَحْلی، پسر او لِبنی، پسر او شِمعی، پسر او عُزَّه،
³⁰پسر او شِمِعا، پسر او حَجّیا، و پسر او عَسایا.
³¹اینانند مردانی که داوود پس از استقرارِ صندوق عهد در خانۀ خداوند، ایشان را به خدمت سراییدن در خانۀ خداوند برگماشت.
³²اینان تا پیش از آنکه سلیمان خانۀ خداوند را در اورشلیم بنا کند، در برابر مسکن، یعنی خیمۀ ملاقات، به خدمتِ سراییدن مشغول بودند. ایشان وظایف خود را مطابق قوانینِ مربوط به خدمتشان انجام می‌دادند.
³³اینان بودند مردانی که خدمت می‌کردند، و نیز پسرانشان: از پسران قُهاتیان: هیمانِ سراینده پسر یوئیل، پسر سموئیل،
³⁴پسر اِلقانَه، پسر یِروحام، پسر اِلیئیل، پسر تُوَخ،
³⁵پسر صوف، پسر اِلقانَه، پسر مَخَت، پسر عَماسای،
³⁶پسر اِلقانَه، پسر یوئیل، پسر عَزَریا، پسر صَفَنیا،
³⁷پسر تاحَت، پسر اَسّیر، پسر اِبیاساف، پسر قورَح،
³⁸پسر یِصهار، پسر قُهات، پسر لاوی، پسر اسرائیل؛
³⁹و نیز برادرش آساف که به طرفِ راست او می‌ایستاد، یعنی آساف پسر بِرِکیا، پسر شِمِعا،
⁴⁰پسر میکائیل، پسر بَعَسیا، پسر مَلْکیا،
⁴¹پسر اِتنی، پسر زِراح، پسر عَدایا،
⁴²پسر ایتان، پسر زِمَّه، پسر شِمعی،
⁴³پسر یَحَت، پسر جِرشوم، پسر لاوی.
⁴⁴و به طرفِ چپ، برادرانشان، یعنی پسران مِراری بودند: ایتان پسر قیشی، پسر عَبدی، پسر مَلّوک،
⁴⁵پسر حَشَبیا، پسر اَمَصیا، پسر حِلقیا،
⁴⁶پسر اَمْصی، پسر بانی، پسر شِمِر،
⁴⁷پسر مَحْلی، پسر موشی، پسر مِراری، پسر لاوی.
⁴⁸برادرانِ لاویِ آنها به خدمتِ تمامی دیگر وظایف مسکن، یعنی خانۀ خدا، گماشته شدند.
⁴⁹اما هارون و نسل او بودند که بر مذبح قربانی تمام‌سوز و مذبح بخور، به جهت هرآنچه در قُدس‌الاقداس انجام می‌شد قربانی می‌گذرانیدند، تا مطابق هرآنچه موسی خادم خدا امر فرموده بود، برای اسرائیل کفّاره کنند.
⁵⁰اینانند نسل هارون: پسرش اِلعازار، پسر او فینِحاس، پسر او اَبیشوَع،
⁵¹پسر او بُقّی، پسر او عُزّی، پسر او زِرَحیا،
⁵²پسر او مِرایوت، پسر او اَمَریا، پسر او اَخیطوب،
⁵³پسر او صادوق، و پسر او اَخیمَعَص.
⁵⁴مسکنهای ایشان بر حسب مکانهای سکونتشان در سرحدات آنها از این قرار است: از آنجا که قرعۀ اوّل از آنِ نسل هارون از طوایف قُهاتیان بود،
⁵⁵حِبرون در سرزمین یهودا با چراگاههای اطرافش به ایشان داده شد.
⁵⁶ولی کشتزارهای شهر و روستاهایش را به کالیب پسر یِفُنّه دادند.
⁵⁷به پسران هارون شهرهای پناهگاه را دادند، یعنی حِبرون، لِبنَه با چراگاههایش، یَتّیر، اِشتِموعَ با چراگاههایش،
⁵⁸حیلِن با چراگاههایش، دِبیر با چراگاههایش،
⁵⁹عاشان با چراگاههایش، یوتا، و بِیت‌شمس با چراگاههایش.
⁶⁰همچنین از قبیلۀ بِنیامین، جِبعون، جِبَع با چراگاههایش، عَلِمِت با چراگاههایش و عَناتوت با چراگاههایش. پس تمامی شهرهای ایشان بر حسب طایفه‌هایشان، سیزده شهر بود.
⁶¹به بقیۀ قُهاتیان، به قید قرعه ده شهر از طوایف نیم‌قبیلۀ مَنَسی داده شد.
⁶²به جِرشومیان بر حسب طوایفشان سیزده شهر از قبایل یِساکار، اَشیر، نَفتالی و مَنَسی که در باشانند، اختصاص یافت.
⁶³به مِراریان بر حسب طوایفشان دوازده شهر از قبایل رِئوبین، جاد و زِبولون اختصاص یافت.
⁶⁴پس بنی‌اسرائیل این شهرها را با چراگاههایشان به لاویان دادند.
⁶⁵آنان شهرهای نامبرده را از قبایل یهودا، شمعون و بِنیامین، به قید قرعه بدیشان دادند.
⁶⁶برخی از طوایف قُهاتیان، شهرهای قلمرو خود را از قبیلۀ اِفرایِم داشتند.
⁶⁷بدیشان شهرهای پناهگاه داده شد، یعنی شِکیم با چراگاههایش در مناطق مرتفع اِفرایِم، جازِر با چراگاههایش،
⁶⁸یُقمِعام با چراگاههایش، بِیت‌حورون با چراگاههایش،
⁶⁹و اَیَلون و جَت‌رِمّون با چراگاههایشان؛
⁷⁰و از نیم‌قبیلۀ مَنَسی، عانِر و بلعام را با چراگاههایشان به سایر طایفه‌های قُهاتیان دادند.
⁷¹به جِرشومیان این مناطق داده شد: از طایفۀ نیم‌قبیلۀ مَنَسی، جولان در باشان با چراگاههایش و عَشتاروت با چراگاههایش.
⁷²از قبیلۀ یِساکار، قِدِش با چراگاههایش، دابِرَت با چراگاههایش،
⁷³راموت با چراگاههایش و عَنِم با چراگاههایش.
⁷⁴از قبیلۀ اَشیر، مَشال با چراگاههایش، عَبدون با چراگاههایش،
⁷⁵حُقّوق با چراگاههایش و رِحوب با چراگاههایش.
⁷⁶از قبیلۀ نَفتالی، قِدِش در جَلیل با چراگاههایش، حَمّون با چراگاههایش و قَریه‌تایِم با چراگاههایش.
⁷⁷به سایر مِراریان این مناطق داده شد: از قبیلۀ زِبولون، رِمّون با چراگاههایش و تابور با چراگاههایش.
⁷⁸از قبیلۀ رِئوبین، در آن سوی اردن، نزدیک اَریحا واقع در جانب شرقی اردن، باصِر در بیابان با چراگاههایش، یَهْصَه با چراگاههایش،
⁷⁹قِدیموت با چراگاههایش و میفَعَت با چراگاههایش.
⁸⁰و از قبیلۀ جاد، راموت در جِلعاد با چراگاههایش، مَحَنایِم با چراگاههایش،
⁸¹حِشبون با چراگاههایش و یَعزیر با چراگاههایش.

19:1 و اما تو مرثیه‌ای برای رهبران اسرائیل بسرا
²و بگو: مادر شما چه بود؟ ماده‌شیری در میان شیران! در میان شیران ژیان می‌خوابید، و بچه‌هایش را می‌پرورْد!
³یکی از بچه‌هایش را بزرگ کرد، و او شیر ژیانی شد؛ شکار کردن آموخت، و آدمیان را خورد.
⁴قومها درباره‌اش شنیدند، و او در حفرۀ آنان گرفتار شد؛ و به قلابها او را به سرزمین مصر بردند.
⁵چون ماده‌شیر دید که عبث انتظار کشیده، و امیدش بر باد رفته است، یکی دیگر از شیربچگان خود را برگرفت و او را شیر ژیانی ساخت.
⁶او با شیران گشته، شیری ژیان شد، و شکار کردن آموخت و آدمیان را خورد؛
⁷قلعه‌های ایشان را فرو~ریخت، و شهرهایشان را ویران ساخت. زمین و هر چه در آن بود، از آوای غرش او به وحشت افتادند.
⁸پس قومها از ولایات پیرامونش به ضد او برآمدند، و تور خود را برایش گستردند، و او در حفرۀ ایشان گرفتار شد.
⁹به قلابها او را کشیده، در قفس نهادند و نزد پادشاه بابِل بردند. او را در حبس نهادند، تا آوایش دیگر بر کوههای اسرائیل شنیده نشود.
¹⁰مادرت همچون تاکی بود در تاکستان، نشانده بر کنارۀ آب؛ پر میوه بود و پر شاخه، از فراوانی آب.
¹¹شاخه‌های نیرومند داشت، مناسب به جهت عصای سلاطین؛ قامتش بلند بود، بلندتر از دیگر شاخه‌های ستبر؛ نمایان در بلندایش، با انبوه شاخه‌ها.
¹²اما در غضب از ریشه کنده شد، و بر زمین افکنده گردید؛ باد شرقی میوه‌هایش را خشکانید و شاخه‌های نیرومندش شکسته، خشک شدند، و آتش آنها را سوزانید.
¹³حال در بیابان نشانده شده است، در زمینی خشک و تشنه.
¹⁴آتش از ساقه‌اش برآمد و میوه‌اش را سوزانید، آن‌سان که دیگر شاخۀ نیرومندی در آن نماند، و نه عصایی به جهت سلاطین. این مرثیه است و مرثیه شده است.

16:1 آنگاه عیسی به شاگردان خود گفت: «توانگری را مباشری بود. چون شکایت به او رسید که مباشر اموال او را بر باد می‌دهد،
²وی را فرا~خواند و پرسید: ”این چیست که دربارۀ تو می‌شنوم؟ حساب خود بازپس ده که دیگر مباشر من نتوانی بود.“
³«مباشر با خود اندیشید: ”چه کنم؟ ارباب می‌خواهد از کار برکنارم کند. یارای زمین‌کندن ندارم و از گدایی نیز عار دارم.
⁴دانستم چه باید کرد تا چون از مباشرت برکنار شدم، کسانی باشند که مرا در خانه‌هایشان بپذیرند.“
⁵پس، بدهکاران ارباب خویش را یک به یک به حضور فرا~خواند. از اوّلی پرسید: ”چقدر به سرورم بدهکاری؟“
⁶پاسخ داد: ”صد خمره روغن زیتون.“ گفت: ”صورتحساب خود را بگیر، و زود بنشین و بنویس، پنجاه خمره!“
⁷سپس از دوّمی پرسید: ”تو چقدر بدهکاری؟“ پاسخ داد: ”صد خروار گندم.“ گفت: ”صورتحساب خود را بگیر و بنویس هشتاد خروار!“
⁸«ارباب، مباشرِ متقلب را تحسین کرد، زیرا عاقلانه عمل کرده بود؛ چرا که فرزندان این عصر در مناسبات خود با همعصران خویش از فرزندان نور عاقلترند.
⁹به شما می‌گویم که مال این دنیای فاسد را برای یافتن دوستان صرف کنید تا چون از آن مال اثری نمانَد، شما را در خانه‌های جاودانی بپذیرند.
¹⁰«آن که در امور کوچک امین باشد، در امور بزرگ نیز امین خواهد بود، و آن که در امور کوچک امین نباشد، در امور بزرگ نیز امین نخواهد بود.
¹¹پس اگر در به کار بردن مال این دنیای فاسد امین نباشید، کیست که مال حقیقی را به شما بسپارد؟
¹²و اگر در به کار بردن مال دیگری امین نباشید، کیست که مال خود شما را به شما بدهد؟
¹³هیچ غلامی دو ارباب را خدمت نتواند کرد، زیرا یا از یکی نفرت خواهد داشت و به دیگری مهر خواهد ورزید، و یا سرسپردۀ یکی خواهد بود و دیگری را خوار خواهد شمرد. نمی‌توانید هم بندۀ خدا باشید، هم بندۀ پول.»
¹⁴فَریسیانِ پولدوست با شنیدن این سخنان، عیسی را به ریشخند گرفتند.
¹⁵به آنها گفت: «شما آن کسانید که خویشتن را به مردم پارسا می‌نمایید، امّا خدا از دلتان آگاه است. آنچه مردم ارج بسیارش نهند، در نظر خدا کراهت‌آور است!
¹⁶«تورات و انبیا تا زمان یحیی بود. از آن پس، به پادشاهی خدا بشارت داده می‌شود و هر کس به جَبر و زور راه خود بدان می‌گشاید.
¹⁷با این حال، آسانتر است آسمان و زمین زایل شود تا اینکه نقطه‌ای از تورات فرو~افتد!
¹⁸«هر که زن خویش را طلاق دهد و زنی دیگر اختیار کند، زنا کرده است، و نیز هر که زنی طلاق داده شده را به زنی بگیرد، مرتکب زنا شده است.
¹⁹«توانگری بود که جامه از ارغوان و کتان لطیف به تن می‌کرد و همه‌روزه به خوشگذرانی مشغول بود.
²⁰فقیری ایلعازَر نام را بر درِ خانۀ او می‌نهادند که بدنش پوشیده از جراحت بود.
²¹ایلعازَر آرزو داشت با خرده‌های غذا که از سفرۀ آن توانگر فرو~می‌افتاد، خود را سیر کند. حتی سگان نیز می‌آمدند و زخمهایش را می‌لیسیدند.
²²باری، آن فقیر مُرد و فرشتگان او را به جوار ابراهیم بردند. توانگر نیز مُرد و او را دفن کردند.
²³امّا چون چشم در جهانِ مردگان گشود، خود را در عذاب یافت. از دور، ابراهیم را دید و ایلعازَر را در جوارش.
²⁴پس با صدای بلند گفت: ”ای پدر من ابراهیم، بر من ترحم کن و ایلعازَر را بفرست تا نوک انگشت خود را در آب تَر کند و زبانم را خنک سازد، زیرا در این آتش عذاب می‌کشم.“
²⁵امّا ابراهیم پاسخ داد: ”ای فرزند، به یاد آر که تو در زندگی، از چیزهای نیکوی خود بهره‌مند شدی، حال آنکه چیزهای بد نصیب ایلعازَر شد. اکنون او اینجا در آسایش است و تو در عذاب.
²⁶از این گذشته، میان ما و شما پرتگاهی هست؛ آنان که بخواهند از اینجا نزد تو آیند نتوانند، و آنان نیز که آنجایند نتوانند نزد ما آیند.“
²⁷گفت: ”پس، ای پدر، تمنا اینکه ایلعازَر را به خانۀ پدرم بفرستی،
²⁸زیرا مرا پنج برادر است. او را بفرست تا برادرانم را هشدار دهد، مبادا آنان نیز به این مکان عذاب درافتند.“
²⁹ابراهیم پاسخ داد: ”آنها موسی و انبیا را دارند، پس به سخنان ایشان گوش فرا~دهند.“
³⁰گفت: ”نه، ای پدر ما ابراهیم، بلکه اگر کسی از مردگان نزد آنها برود، توبه خواهند کرد.“
³¹ابراهیم به او گفت: ”اگر به موسی و انبیا گوش نسپارند، حتی اگر کسی از مردگان زنده شود، مجاب نخواهند شد.“‌»