۱۳ نوامبر

9:1 پس از انجام این امور، رهبران قوم نزد من آمده، گفتند: «قوم اسرائیل و کاهنان و لاویان خویشتن را از اقوام بیگانه جدا نگاه نداشته‌اند بلکه مطابق اعمال کراهت‌آور ایشان، یعنی کنعانیان و حیتّیان و فِرِزّیان و یِبوسیان و عَمّونیان و موآبیان و مصریان و اَموریان عمل کرده‌اند.
²زیرا از دختران آنها برای خود و پسران خویش زنان گرفته‌اند، و بدین‌گونه نژاد مقدس با اقوام بیگانه درآمیخته است. رهبران و صاحبمنصبان قوم نیز در این خیانت پیشگام بوده‌اند.»
³چون این را شنیدم، جامه و ردای خویش چاک زده، موی سر و ریشم را کندم و مبهوت نشستم.
⁴آنگاه تمامی آنانی که از سخنان خدای اسرائیل به سبب این خیانتِ از تبعید بازگشتگان لرزه بر اندامشان افتاده بود، گرد من حلقه زدند و من تا هنگام قربانی شامگاهی بهت‌زده نشسته بودم.
⁵پس هنگام قربانی شامگاهی از حال زار خویش برخاستم و با جامه و ردای دریده، به زانو درآمدم و دست به سوی یهوه خدای خویش افراشته،
⁶گفتم: «ای خدای من، شرمسارم و از بلند کردن سر خود در حضور تو شرم دارم، زیرا خطایای ما از سرمان گذشته و تقصیراتمان سر به فلک زده است.
⁷ما از ایام پدران خویش تا به امروز، مرتکب تقصیرهای عظیم شده‌ایم. ما و پادشاهان و کاهنانمان، به سبب گناهان خویش به دست پادشاهان بیگانه، به شمشیر و اسارت و تاراج و رسوایی سپرده شده‌ایم، چنانکه امروز می‌بینیم.
⁸حال، اندک زمانی است که یهوه خدای ما بر ما لطف کرده، باقیماندگانی برایمان واگذاشته و در مکان مقدس خویش نصیبی کوچک به ما بخشیده است. بدین‌سان خدای ما چشمانمان را روشن ساخته، اندک جانی تازه در حین بندگی به ما عطا فرموده است.
⁹زیرا ما بندگانیم، اما خدایمان ما را در بندگی ترک نگفته است، بلکه محبت خویش را در نظر پادشاهان پارس بر ما ارزانی داشته و به ما جانی تازه بخشیده تا خانۀ خدایمان را بر پا کنیم و ویرانه‌های آن را مرمت نماییم، و ما را در یهودا و اورشلیم حفاظی امن بخشیده است.
¹⁰«و اکنون، ای خدای ما، پس از این چه گوییم؟ زیرا ما فرمانهای تو را ترک گفته‌ایم،
¹¹فرمانهایی را که به دست بندگانت انبیا امر فرموده، گفتی: ”سرزمینی که برای تصرفش بدان داخل می‌شوید، سرزمینی است آلوده از هرزگیهای اقوامش. آنها از کَران تا کَران این سرزمین را از اعمال کراهت‌آور و نجاسات خود آکنده‌اند.
¹²پس دختران خود را به پسران آنها مدهید و دختران آنها را برای پسران خود مگیرید، و هرگز جویای سلامتی و سعادت ایشان مباشید تا نیرومند شوید و چیزهای نیکوی آن سرزمین را بخورید و آن را برای فرزندانتان به ملکیت ابدی واگذارید.“
¹³هرآنچه بر سر ما آمده، نتیجۀ اعمال شریرانه و تقصیرات عظیم ماست، و با این همه، تو ای خدای ما، ما را کمتر از آنچه سزاوار گناهانمان بوده است، مجازات کردی و چنین باقیماندگانی به ما بخشیدی.
¹⁴آیا با وجود این، باز فرمانهای تو را بشکنیم و با قومهایی که مرتکب چنین اعمال کراهت‌آوری می‌شوند، وصلت کنیم؟ آیا تو بر ما چنان خشمگین نخواهی شد که ما را به‌تمامی هلاک کنی به گونه‌ای که نه باقیمانده‌ای بر جا بماند و نه کسی جان به در بَرَد؟
¹⁵ای یهوه خدای اسرائیل، تو عادلی، زیرا باقیماندگانی برای ما واگذاشته‌ای، چنانکه امروز می‌بینیم. اینک با تقصیراتمان در پیشگاه تو حاضریم؛ هرچند در چنین وضعی، کسی را یارای ایستادن در حضور تو نیست.»

10:1 اسرائیل تاکی برومند است که میوه برای خویشتن می‌آورد. هر چه میوه‌اش افزون گشت، مذبحهای خویش را افزون گردانید؛ و هر چه سرزمینش نیکوتر شد ستونهای سنگی را نیز نیکو‌تر بنا کرد.
²دل ایشان پر از ناراستی است؛ اکنون جزای تقصیرشان را متحمل خواهند شد. خداوند مذبحهای ایشان را در هم خواهد شکست و ستونهای ایشان را نابود خواهد کرد.
³به‌یقین اکنون خواهند گفت: «پادشاهی نداریم، زیرا از خداوند نمی‌ترسیم؛ اما اگر پادشاهی هم می‌داشتیم برای‌مان چه می‌توانست کرد؟»
⁴آنان سخنان بی‌محتوا می‌گویند؛ و به سوگندهای باطلْ عهدها می‌بندند؛ پس داوریِ معوّج چون علفهای سمی در شیارهای زمین خواهد رویید.
⁵ساکنان سامِرِه برای گوسالۀ بِیت‌آوِن ترسانند، و مردمانش برای آن ماتم خواهند کرد؛ و کاهنان بت‌پرستِ گوساله به جهت آن فریاد برمی‌آورند، به جهت جلال آن که رخت بربسته است.
⁶و آن بت به عنوان هدیه‌ای برای پادشاه بزرگ به آشور برده خواهد شد. اِفرایِم خجل خواهد شد، و اسرائیل از تدابیر خود شرمسار خواهد گشت.
⁷سامِرِه و پادشاهش نابود خواهند شد، بسان ترکه‌ای شناور بر سطح آب.
⁸مکانهای بلند آوِن، که گناه اسرائیل باشد، ویران خواهد شد، و خار و خس بر مذبحهایشان خواهد رویید. آنگاه به کوهها خواهند گفت که: «ما را بپوشانید»، و به تپه‌ها که: «بر ما فرو~افتید.»
⁹از ایام جِبعَه، ای اسرائیل، گناه کرده و در همان وضع باقی مانده‌ای. پس آیا جنگ با شرارت‌پیشگان در جِبعَه بدیشان نخواهد رسید؟
¹⁰هرگاه مرا پسند آید، ایشان را تأدیب خواهم کرد و قومها بر ضد ایشان جمع خواهند شد، آنگاه که به سبب دو شرارت خود در بند نهاده شوند.
¹¹اِفرایِم گوسالۀ ماده‌ای تربیت‌یافته بود که خرمن‌کوبی را دوست می‌داشت، و من بر گردن زیبایش یوغی ننهادم؛ اما اکنون بر گردن اِفرایِم یوغ خواهم نهاد؛ یهودا باید شخم بزند، و یعقوب زمین را برای خود شیار کند.
¹²برای خویشتن پارسایی بکارید، و محبت را درو کنید؛ زمین بایرِ خود را شیار دهید، زیرا زمان آن است که خداوند را بجویید تا بیاید و پارسایی بر شما بباراند.
¹³اما شما شرارت را کاشتید، ظلم را درو کردید، و ثمرۀ دروغ را خوردید، از آنجا که به راه خود اعتماد کردید و به کثرت پهلوانان خویش؛
¹⁴پس غریو جنگ در میان قوم تو بر خواهد خاست، و همۀ قلعه‌هایت ویران خواهد شد؛ همان‌گونه که شَلمان در روز نبرد بِیت‌اَربیل را ویران کرد، و مادران با فرزندانشان تکه و پاره شدند.
¹⁵به سبب شرارت عظیمت، ای بِیت‌ئیل با شما نیز چنین کرده خواهد شد. به هنگام طلوع فجر پادشاه اسرائیل یکسره هلاک خواهد شد.

1:1 از پولس که به خواست خدا، رسول مسیحْ عیسی است، و از برادرمان، تیموتائوس،
²به مقدسین و برادران وفادار در مسیح که در شهر کولُسی هستند: فیض و سلامتی از سوی خدا، پدر ما، بر شما باد.
³ما همواره به هنگام دعا برای شما، خدا، پدر خداوندمان عیسی مسیح را شکر می‌گزاریم،
⁴زیرا وصف ایمان شما به مسیحْ عیسی و محبتی را که به همۀ مقدسین دارید، شنیده‌ایم.
⁵اینها از امیدی سرچشمه می‌گیرد که در آسمان برای شما محفوظ است و پیشتر درباره‌اش از پیام حقیقت یعنی انجیل شنیده‌اید،
⁶انجیلی که به شما رسیده است و در سرتاسر جهان ثمر می‌دهد و رشد می‌کند، همان‌گونه که در میان شما نیز، از روزی که آن را شنیدید و فیض خدا را به معنای واقعی درک کردید، عمل کرده است.
⁷شما آن را از همکار عزیز ما، اِپافْراس آموختید که خادم وفادار مسیح به نیابت از ماست.
⁸او ما را از محبت شما که در روح است، آگاه ساخت.
⁹از همین رو، از روزی که این را شنیدیم، از دعا کردن برای شما باز نایستاده‌ایم، بلکه پیوسته از خدا می‌خواهیم که شما از شناخت ارادۀ او در هر حکمت و فهم روحانی پر شوید،
¹⁰تا رفتار شما شایستۀ خداوند باشد، و بتوانید او را از هر جهت خشنود سازید: یعنی در هر کارِ نیک ثمر آورید و در شناخت خدا رشد کنید
¹¹و با همۀ نیرویی که از قدرت پرجلال او سرچشمه می‌گیرد، از هر حیث نیرومند شوید تا صبر و تحمّل بسیار داشته باشید، و تا شادمانه
¹²پدر را شکر گویید که شما را شایستۀ سهیم شدن در میراث مقدسین در قلمرو نور گردانیده است.
¹³زیرا ما را از قدرت تاریکی رهانیده و به پادشاهی پسر عزیزش منتقل ساخته است،
¹⁴که در او از رهایی، یعنی از آمرزش گناهان برخورداریم.
¹⁵او صورت خدای نادیده است و فرزند ارشد بر تمامی آفرینش،
¹⁶زیرا همه چیز به واسطۀ او آفریده شد: آنچه در آسمان و آنچه بر زمین است، دیدنیها و نادیدنیها، تختها و فرمانرواییها، ریاستها و قدرتها، همه به واسطۀ او و برای او آفریده شدند.
¹⁷او پیش از همه چیز وجود داشته، و همه چیز در او قوام دارد.
¹⁸او بدن، یعنی کلیسا، را سَر است. او سرآغاز و نخست‌زاده از میان مردگان است، تا در همه چیزْ برتری از آن او باشد.
¹⁹زیرا خشنودی خدا در این بود که با همۀ کمال خود در او ساکن شود،
²⁰و به واسطۀ او همه چیز را، چه در آسمان و چه بر زمین، با خود آشتی دهد، به وسیلۀ صلحی که با ریخته شدن خون وی بر صلیب پدید آورد.
²¹شما نیز زمانی بیگانه با خدا، و در افکار خویش دشمن او بودید، و این در اعمال شریرانۀ شما پدیدار می‌گشت.
²²امّا اکنون مسیح شما را به واسطۀ بدن بشری خود و از طریق مرگ آشتی داده است، تا شما را مقدّس و بی‌عیب و بَری از هر ملامت به حضور خدا بیاورد،
²³به شرطی که در ایمان مستحکم بوده، استوار بمانید و از امید انجیل جنبش نخورید، همان انجیل که شنیدید و به تمامی خلقتِ زیر آسمان موعظه شده است، و من، پولس، خادم آن گشته‌ام.
²⁴اکنون از رنجهایی که به‌خاطر شما کشیدم شادمانم و هر کاستی رنجهای مسیح را در بدن خود جبران می‌کنم، به‌خاطر بدن او که کلیساست.
²⁵من بنا بر مأموریتی که خدا به من سپرد، خادم کلیسا گشتم، تا کلام خدا را به کمال به شما بیان کنم،
²⁶یعنی آن راز را که طی اعصار و نسلهای متمادی پنهان نگاه داشته شده بود، امّا اکنون بر مقدسین او آشکار شده است.
²⁷خدا چنین اراده فرمود که بر ایشان آشکار سازد که این راز از چه جلال عظیمی در میان غیریهودیان برخوردار است، رازی که همانا مسیح در شماست، که امید جلال است.
²⁸ما او را وعظ می‌کنیم، و هر کس را هشدار می‌دهیم و با کمال حکمت می‌آموزیم، تا همه را کامل در مسیح حاضر سازیم.
²⁹از این روست که من زحمت می‌کشم و با نیروی او که در من نیرومندانه عمل می‌کند، به مجاهده مشغولم.