۱۹ نوامبر

R11119
Category
نحمیا باب ۷

7:1 چون حصار بنا شد و در‌هایش را بر پا داشتم، و نگهبانان، سرایندگان و لاویان تعیین شدند،
2ادارۀ امور اورشلیم را به برادرم حَنانی، و حَنَنیا فرماندۀ اَرگ، سپردم زیرا مردی بود امین و خداترس‌تر از بیشتر مردم.
3آنگاه ایشان را گفتم: «دروازه‌های اورشلیم نباید تا پیش از گرم شدن آفتاب گشوده شود. تا زمانی که نگهبانان پاس می‌دهند، باید درها را بسته نگاه داشته، قفل کنند. همچنین از ساکنان اورشلیم نگهبانان تعیین کنید تا برخی بر جایگاه خود و برخی در مقابل خانۀ خویش پاس دهند.»
4شهر وسیع و بزرگ بود ولی ساکنان آن اندک بودند و خانه‌ها هنوز بنا نشده بود.
5پس خدایم این را در دل من نهاد که نُجبا و صاحبمنصبان و مردم را گرد آورم تا بر طبق نسب‌نامه‌هایشان نامنویسی شوند. و نسب‌نامۀ نخستین بازگشتگان را یافتم که در آن چنین نوشته شده بود:
6اینانند اهل ولایت که از میان تبعیدیانی که نبوکدنصر، پادشاه بابِل، به اسارت برده بود، برآمدند. آنان به اورشلیم و یهودا بازگشته، هر یک به شهر خویش رفتند.
7ایشان همراه زروبابِل، یِشوعَ، نِحِمیا، عَزَریا، رَعَمیا، نَحَمانی، مُردِخای، بِلشان، مِسفارِت، بِغوای، نِخوم و بَعَنا آمدند. شمار مردان قوم اسرائیل:
8پسران فَرعوش، ۲۱۷۲.
9پسران شِفَطیا، ۳۷۲.
10پسران آرَح، ۶۵۲.
11پسران فَحَت‌موآب، یعنی پسران یِشوعَ و یوآب، ۲۸۱۸ نفر.
12پسران عیلام، ۱۲۵۴.
13پسران زَتّو، ۸۴۵.
14پسران زَکّای، ۷۶۰.
15پسران بِنّوی، ۶۴۸.
16پسران بِبای، ۶۲۸.
17پسران عَزجَد، ۲۳۲۲.
18پسران اَدونیقام، ۶۶۷.
19پسران بِغوای، ۲۰۶۷.
20پسران عادین، ۶۵۵.
21پسران آطیر، از خاندان حِزِقیا، ۹۸.
22پسران حاشوم، ۳۲۸.
23پسران بیصای، ۳۲۴.
24پسران حاریف، ۱۱۲.
25پسران جِبعون، ۹۵.
26مردان بِیت‌لِحِم و نِطوفَه، ۱۸۸.
27مردان عَناتوت، ۱۲۸.
28مردان بِیت‌عَزمَوِت، ۴۲.
29مردان قَریه‌یِعاریم و کِفیرَه و بِئیروت، ۷۴۳.
30مردان رامَه و جِبَع، ۶۲۱.
31مردان مِکماس، ۱۲۲.
32مردان بِیت‌ئیل و عای، ۱۲۳.
33مردان نِبوی دیگر، ۵۲.
34پسران عیلامِ دیگر، ۱۲۵۴.
35پسران حاریم، ۳۲۰.
36پسران اَریحا، ۳۴۵.
37پسران لود و حادید و اونو، ۷۲۱.
38پسران سِنائَه، ۳۹۳۰.
39کاهنان: پسران یِدَعیا، از خاندان یِشوعَ، ۹۷۳.
40پسران اِمّیر، ۱۰۵۲.
41پسران فَشحور، ۱۲۴۷.
42پسران حاریم، ۱۰۱۷.
43لاویان: پسران یِشوعَ، از خاندان قَدمیئیل و از خاندان هودوا، ۷۴.
44سرایندگان: پسران آساف، ۱۴۸.
45نگهبانان: پسران شَلّوم، پسران آطیر، پسران طَلمون، پسران عَقّوب، پسران حَطیطا و پسران شوبای، ۱۳۸.
46خادمان معبد: پسران صیحا، پسران حَسوفا، پسران طَبّاعوت،
47پسران قیروس، پسران سیعا، پسران فادون،
48پسران لِبانَه، پسران خَجابَه، پسران شَلمای،
49پسران حانان، پسران جِدّیل، پسران جاحَر،
50پسران رِآیا، پسران رِصین، پسران نِقودا،
51پسران جَزّام، پسران عُزَّه، پسران فاسیَح،
52پسران بیسای، پسران مِعونیم، پسران نِفوشِسیم،
53پسران بَقبوق، پسران حَقوفا، پسران حَرحور،
54پسران بَصلیت، پسران مِحیدا، پسران حَرشا،
55پسران بَرقوس، پسران سیسِرا، پسران تامَح،
56پسران نِصیَح، پسران حَطیفا.
57پسران خادمان سلیمان: پسران سوطای، پسران سوفِرِت، پسران فِریدا،
58پسران یَعَلا، پسران دَرقون، پسران جِدّیل،
59پسران شِفَطیا، پسران حَطّیل، پسران فوخِرِه‌حَظِبائیم و پسران آمون.
60شمار خادمان معبد و پسران خادمان سلیمان بر روی هم ۳۹۲ بود.
61اینانند کسانی که از شهرهای تِل‌مِلَح و تِل‌حَرشا و کِروب و اَدّون و اِمّیر برآمدند، اما نمی‌توانستند نشان دهند که خاندان و دودمانشان از اسرائیلند:
62پسران دِلایا و پسران طوبیا و پسران نِقودا، ۶۴۲.
63از کاهنان: پسران حَبایا، پسران هَقّوص و پسران بَرزِلّایی، که یکی از دختران بَرزِلّایی جِلعادی را به زنی گرفت، و به نام ایشان نامیده شد.
64اینان نامهای خود را در میان کسانی که در نسب‌نامه‌ها ثبت شده بودند جستجو کردند، اما نیافتند، از این رو به سبب نداشتن شرایط لازم از کهانت محروم شدند.
65پس فرماندار به ایشان گفت تا کاهنی دارای اوریم و تُمّیم برنخیزد نباید از خوراک بسیار مقدس بخورند.
66شمار تمامی جماعت بر روی هم ۴۲۳۶۰ تن بود،
67سوای غلامان و کنیزان ایشان که شمار آنها ۷۳۳۷ تن بود. آنان ۲۴۵ سرایندۀ مرد و زن نیز داشتند.
68شمار اسبان ایشان ۷۳۶، قاطرانشان ۲۴۵،
69شترانشان ۴۳۵ و الاغانشان ۶۷۲۰ بود.
70برخی از سران خاندانها به جهت انجام کار هدیه دادند. فرماندار ۱۰۰۰ دِرهَمِ طلا، ۵۰ پیاله و ۵۳۰ دست پیراهن کهانت به خزانه اهدا کرد.
71برخی از سران خاندانها ۲۰۰۰۰ دِرهَمِ طلا و ۲۲۰۰ مینای نقره به جهت انجام کار به خزانه اهدا کردند.
72و آنچه مابقی قوم اهدا کردند ۲۰۰۰۰ دِرهَمِ طلا، ۲۰۰۰ مینای نقره و ۶۷ دست پیراهن کهانت بود.
73پس کاهنان و لاویان و نگهبانان دروازه و سرایندگان و برخی از مردم و خادمان معبد و تمامی اسرائیل در شهرهایشان سکونت گزیدند. چون ماه هفتم فرا~رسید، بنی‌اسرائیل در شهرهایشان قرار گزیده بودند.

Speaker
یوییل باب ۲

2:1 در صَهیون کَرِنا بنوازید؛ در کوه مقدس من صدای آنها را بلند کنید! همۀ ساکنان این سرزمین بر خود بلرزند، زیرا که روز خداوند می‌آید، و به‌واقع نزدیک شده است؛
2روزِ تیره و تاریک، روز ابرها و تاریکی غلیظ! همچون فجرِ در حال گسترش بر کوهها، سپاهی عظیم و نیرومند می‌آید، که نظیر آن از ازل نبوده و پس از آن نیز تا سالها و نسلهای متمادی نخواهد بود.
3پیش روی آنها آتش فرو~می‌بلعد، و در پسِ آنها شعله زبانه می‌کشد. پیش روی آنها زمین همچون باغ عدن است، در پس آنها بیابان بایر، و چیزی از دستشان در امان نیست.
4منظر ایشان مانند منظر اسبان است، و همچون اسبان جنگی می‌تازند.
5با صدایی چون صدای ارابه‌ها، بر فراز کوهها می‌جهند، با صدایی همچون صدای شعلۀ آتش که کاه را بسوزاند، و همچون سپاهی نیرومند که برای جنگ صف‌آرایی کرده باشد.
6در برابر آنها ملتها در عذابند، و رنگ از رخسارها می‌رود.
7همچون جنگاوران می‌دوند، و مانند مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند. هریک در صف خویش گام برمی‌دارند، و از مسیر خود منحرف نمی‌شوند.
8بر یکدیگر ازدحام نمی‌کنند، زیرا هر یک در مسیر خود پیش می‌روند. از میان استحکامات هجوم می‌آورند، و صفوف خود را نمی‌شکنند.
9بر شهر برمی‌جهند، و بر حصارها می‌دوند؛ از خانه‌ها بالا می‌روند، و از پنجره‌ها چون دزد به درون می‌آیند.
10زمین پیش روی ایشان می‌لرزد، و آسمانها به لرزه درمی‌آید؛ خورشید و ماه تاریک می‌شوند، و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.
11خداوند آواز خویش را پیش روی سپاه خود بلند می‌کند، براستی که اردوی او بسیار عظیم است؛ آنان که فرمان او را به جا می‌آورند، زورآورند. زیرا که روز خداوند عظیم است، و بسیار مَهیب؛ کیست که آن را تاب آورَد؟
12خداوند می‌فرماید: «با این حال، حتی همین الان با تمامی دل خود، و با روزه و گریه و ماتم، نزد من بازگشت کنید؛
13دل خود را چاک زنید، نه جامۀ خویش را.» به سوی یهوه خدای خود بازگشت کنید زیرا او فیاض و رحیم است، دیرخشم و آکنده از محبت، و از بلا منصرف می‌شود.
14کسی چه دانَد؟ شاید برگردد و منصرف شده، از پس خود برکتی باقی گذارد، یعنی هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی را برای یهوه خدای شما.
15در صَهیون کَرِنا بنوازید، زمانی را به روزه اختصاص دهید، و به گردهم‌آییِ مخصوص فرا~خوانید.
16قوم را گرد آورید، و جماعت را تقدیس نمایید؛ پیران را جمع کنید، و کودکان و شیرخوارگان را گرد آورید. داماد از حُجرۀ خویش به در آید، و عروس از حِجله‌اش.
17کاهنان که خادمان خداوندند، میان رواق و مذبح بگریند و بگویند: «خداوندا، بر قوم خویش رحم فرما، و میراث خود را اسباب تمسخر مگردان، و نه ضرب‌المثل در میان قومها. چرا در میان ملتها بگویند: ”خدای ایشان کجاست؟“»
18پس خداوند برای سرزمین خویش به غیرت آمد، و بر قوم خویش شفقت فرمود.
19و خداوند قوم خود را اجابت کرده، گفت: «اینک من برای شما گندم و شراب تازه و روغن می‌فرستم، تا بخورید و سیر شوید. و دیگر هرگز شما را در میان قومها اسباب تمسخر نخواهم ساخت.
20لشکر شمالی را از شما دور خواهم کرد، و آن را به سرزمینی خشک و بایر خواهم راند، به گونه‌ای که سرِ آن به دریای شرقی و تَهِ آن به دریای غربی برسد. بوی بدش بلند خواهد شد، و بوی تعفنش به هوا بر خواهد خاست، چراکه کارهای بزرگ کرده است.
21«ای زمین، ترسان مباش! بلکه وجد و شادی کن، زیرا خداوند کارهای عظیم کرده است.
22ای جانوران صحرا مهراسید، زیرا مرتعهای صحرا سبز شده است؛ درختان میوه آورده‌اند، و درختان انجیر و انگور بارِ کامل داده‌اند.
23ای فرزندان صَهیون، در یهوه خدای خود وجد و شادی کنید، زیرا که بارانِ اوّلین را به اندازه به شما داده است؛ او باران فراوان بر شما بارانیده، یعنی بارانهای اوّلین و آخرین را، همچون گذشته.
24خرمنگاه‌ها از گندم آکنده خواهد شد، و خمره‌ها از شراب تازه و روغن لبریز خواهد گشت.
25سالهایی را که ملخها خوردند جبران خواهم کرد، ملخهای دونده و جهنده و فرو~بلعنده و جونده، یعنی همان لشکر عظیم من که به میان شما فرستادم.
26خوراکِ بسیار خورده، سیر خواهید شد، و نام یهوه خدای خود را خواهید ستود، نام او را که در حق شما کارهای شگفت کرده است؛ و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
27آنگاه خواهید دانست که من در میان اسرائیل هستم، و من یهوه خدای شمایم، و دیگری نیست؛ و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
28«پس از آن، روح خود را بر تمامی بشر فرو~خواهم ریخت؛ پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد، پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید.
29نیز در آن روزها حتی بر غلامان و کنیزان، روح خود را فرو~خواهم ریخت.
30در آسمان و بر زمین عجایب به ظهور خواهم آورد، از خون و آتش و ستونهای دود.
31پیش از فرا~رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند، خورشید به تاریکی و ماه به خون بدل خواهد شد.
32و هر که نام خداوند را بخواند، رهایی خواهد یافت؛ زیرا بر کوه صَهیون و در اورشلیم رهایی‌یافتگانی خواهند بود، همان‌گونه که خداوند فرموده، و در میان بازماندگان، کسانی که خداوند ایشان را فرا~خوانده است.

Speaker
دوم تسالونیکیان باب ۱ , ۲

1:1 از پولس و سیلاس و تیموتائوس، به کلیسای تسالونیکیان که در خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح‌اند:
2فیض و سلامتی از سوی خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح بر شما باد.
3ای برادران، ما باید همواره خدا را به‌خاطر وجود شما شکر گوییم، و سزاوار نیز همین است، زیرا ایمان شما هر چه بیشتر رشد می‌کند و محبت هر یک از شما به یکدیگر فزونی می‌یابد.
4از این رو، ما در کلیساهای خدا به‌خاطر پایداری و ایمان شما در تحمّل آزارها و سختیها، به وجودتان افتخار می‌کنیم.
5اینها همه نشان داوری عادلانۀ خداست، و ثمرش این است که شما شایستۀ پادشاهی خدا شمرده خواهید شد که در راهش رنج می‌برید.
6زیرا این عادلانه است که خدا آنان را که شما را رنج می‌دهند، به رنج عوض دهد،
7و شما را که رنج می‌برید با ما آرام بخشد. این زمانی واقع خواهد شد که خداوندْ عیسی همراه با فرشتگانِ نیرومند خویش با آتشی فروزان از آسمان ظهور کند.
8او خدانشناسان و نافرمانانِ به انجیل خداوند ما عیسی را کیفر خواهد داد.
9جزای ایشان هلاکت جاودانی از حضور خداوند و از جلالِ قدرت او خواهد بود،
10در آن روز که او می‌آید تا در مقدسین خود تمجید شود و در میان همۀ آنان که ایمان آورده‌اند، مایۀ شگفتی گردد. این شامل شما نیز خواهد بود، چرا که به شهادت ما ایمان آورده‌اید.
11از همین رو، پیوسته برای شما دعا می‌کنیم تا خدای ما شما را شایستۀ دعوت خود شمارد و به نیروی خود هر قصد نیکو و هر عملی را که از ایمان شما سرچشمه می‌گیرد، به انجام رساند،
12و تا نام خداوند ما عیسی در شما جلال یابد، و شما نیز در او جلال یابید، بر حسب فیض خدای ما و خداوندْ عیسی مسیح.

2:1 ای برادران، دربارۀ آمدن خداوند ما عیسی مسیح و گِرد آمدن ما نزد او، استدعا داریم
2از پیام نبوّتی یا گفته یا نامه‌ای که گویا از ما باشد، بدین مضمون که روز خداوند هم‌اکنون فرا~رسیده است، زود متزلزل یا مشوّش مشوید.
3مگذارید هیچ‌کس به هیچ طریقی شما را فریب دهد. زیرا تا نخست آن عِصیان واقع نشود و آن مرد بی‌دین که فرزند هلاکت است به ظهور نرسد، آن روز فرا~نخواهد رسید.
4او با هرآنچه خدا خوانده می‌شود و مورد پرستش قرار می‌گیرد، مخالفت می‌ورزد و خود را بالاتر قرار می‌دهد، تا آنجا که در معبد خدا جلوس می‌کند و خود را خدا معرفی می‌نماید.
5آیا به یاد ندارید هنگامی که با شما بودم اینها را به شما می‌گفتم؟
6شما می‌دانید که اکنون چه چیزی مانع است و سبب می‌شود که او تنها در زمان مناسب خود ظهور کند.
7زیرا سِرّ بی‌دینی هم‌اکنون نیز عمل می‌کند، امّا فقط تا وقتی که آن که تا به حال مانع است از میان برداشته شود.
8آنگاه آن بی‌دین ظاهر خواهد شد، که خداوندْ عیسی با نَفَس دهان خود او را هلاک خواهد کرد و با درخشندگیِ ظهور خویش او را نابود خواهد ساخت.
9ظهور آن بی‌دین به نیروی شیطان و همراه با همه گونه معجزات و آیات و عجایبِ گمراه‌کننده خواهد بود،
10و نیز همراه با همه گونه شرارت که راهیان طریق هلاکت را فریفته می‌سازد. ایشان از آن رو هلاک می‌شوند که نخواستند حقیقت را دوست بدارند تا نجات یابند.
11پس خدا ایشان را به توهّمی بزرگ دچار خواهد کرد، به گونه‌ای که دروغ را باور خواهند داشت،
12تا همۀ کسانی که حقیقت را باور نکرده و از شرارت خشنود گشته‌اند، محکوم شوند.
13امّا ای برادران که محبوب خدایید، ما باید همواره خدا را به‌خاطر وجود شما شکر گوییم، زیرا خدا شما را از آغاز برگزید تا به واسطۀ عمل تقدیس‌کنندۀ روح و ایمان به حقیقت نجات یابید.
14او شما را به واسطۀ انجیل ما فرا~خواند تا از جلال خداوند ما عیسی مسیح برخوردار شوید.
15پس، ای برادران، استوار باشید و سنّتهایی را که چه با سخنِ زبان و چه با نامه به شما سپردیم، نگاه دارید.
16خودِ خداوند ما عیسی مسیح و پدر ما خدا که ما را محبت کرد و به فیض خود به ما دلگرمی جاودانی و امیدی نیکو بخشید،
17شما را دلگرمی بخشد و در هر کردار و گفتار نیکو استوار گرداند.

Speaker
Suitable For