۲۰ نوامبر

8:1 آنگاه تمامی قوم همچون یک تن در میدانِ مقابل دروازۀ آب گرد آمدند. آنان به عِزرای کاتب گفتند که کتاب شریعت موسی را که خداوند به اسرائیل امر فرموده بود، بیاورد.
²پس در نخستین روز از ماه هفتم، عِزرای کاهن تورات را به حضور جماعتی از مردان و زنان و همۀ کسانی که می‌توانستند آنچه را می‌شنوند درک کنند، بیاورْد.
³او از سپیده‌دم تا نیمروز، در حالی که روی به سوی میدانِ مقابل دروازۀ آب داشت، آن را در حضور مردان و زنان و تمامی کسانی که می‌توانستند درک کنند، قرائت کرد. و تمامی قوم به کتاب تورات گوش فرا~دادند.
⁴عِزرای کاتب بر منبر چوبینی که برای همین کار ساخته شده بود، بایستاد. کنار او، بر جانب راستش مَتّیتیا، شِمَع، عَنایا، اوریا، حِلقیا و مَعَسیا، و بر جانب چپش فِدایاه، میشائیل، مَلکیا، حاشوم، حَشبَدّانَه، زکریا و مِشُلّام ایستاده بودند.
⁵آنگاه عِزرا کتاب را در برابر چشمان تمامی قوم گشود، زیرا بالاتر از همۀ مردم بود. و چون آن را گشود، همۀ مردم ایستادند.
⁶عِزرا، یهوه خدای عظیم را متبارک خواند و تمامی مردم با دستهایی برافراشته، در پاسخ گفتند: «آمین! آمین!» سپس خم شدند و روی بر زمین نهاده، خداوند را پرستش کردند.
⁷در همان حال که قوم بر جای خود ایستاده بودند، یِشوعَ، بانی، شِرِبیا، یامین، عَقّوب، شَبِتای، هودیا، مَعَسیا، قِلیطا، عَزَریا، یوزاباد، حانان و فِلایا، که از لاویان بودند، مردم را در درک تورات یاری می‌دادند.
⁸آنان از کتاب، یعنی از تورات خدا، می‌خواندند و آن را توضیح داده، مفهومش را بیان می‌کردند تا مردم آنچه را که قرائت می‌شد، دریابند.
⁹نِحِمیا، که فرماندار بود، و عِزرای کاهن و کاتب، و لاویانی که قوم را در درک تورات یاری می‌دادند، به تمامی مردم گفتند: «امروز برای یهوه خدای شما روزی مقدس است، پس ماتم و زاری مکنید.» زیرا تمامی قوم به هنگام شنیدن کلمات تورات، می‌گریستند.
¹⁰آنگاه نِحِمیا بدیشان گفت: «بروید و خوراکهای لذیذ بخورید و شربتها بنوشید و سهم‌ها برای آنان که چیزی مهیا نکرده‌اند بفرستید، چراکه امروز برای خداوندگار ما مقدس است. اندوهگین مباشید، زیرا شادی خداوند، قوّت شماست.»
¹¹لاویان همۀ مردم را آرام کرده، می‌گفتند: «خاموش باشید، زیرا امروز روزی مقدس است؛ اندوهگین مباشید.»
¹²پس تمامی قوم رفتند تا بخورند و بیاشامند و سهم‌ها بفرستند و شادی عظیم کنند، زیرا کلامی را که بدیشان بیان شده بود درک کردند.
¹³در روز دوّم، سران خاندانهای تمامی قوم همراه با کاهنان و لاویان نزد عِزرای کاتب گرد آمدند تا کلمات تورات را فرا~گیرند.
¹⁴آنان به این نوشته در تورات برخوردند که خداوند به واسطۀ موسی فرمان داده بود که بنی‌اسرائیل باید در عیدِ ماه هفتم، در آلاچیقها ساکن شوند،
¹⁵و اینکه باید در همۀ شهرهای خویش و در اورشلیم اعلان کنند و ندا در داده، بگویند: «به تپه‌ها بیرون رفته، شاخه‌های زیتون و شاخه‌های زیتون وحشی و شاخه‌های آس و شاخه‌های نخل و شاخه‌های درختان پربرگ با خود بیاورید و با آنها، بنا بر آنچه نوشته شده است، آلاچیق بسازید.»
¹⁶پس مردم بیرون رفته، آنها را آوردند و هر یک بر بامِ خانۀ خویش و در حیاط خود و در صحنهای خانۀ خدا و در میدانِ کنار دروازۀ آب و میدان کنارِ دروازۀ اِفرایِم، برای خویشتن آلاچیقها ساختند.
¹⁷تمامی جماعتی که از اسارت بازگشته بودند، آلاچیقها ساخته، در آنها ساکن شدند، زیرا از روزگار یوشَع پسر نون تا آن روز، بنی‌اسرائیل چنین نکرده بودند. پس شادی بس عظیمی رخ نمود.
¹⁸عِزرا هر روزه، از روز نخست تا روز آخر، از کتاب تورات خدا قرائت می‌کرد. آنان عید را هفت روز برگزار کردند، و در روز هشتم، بر حسب قوانین، گردهم‌آییِ مخصوص بر پا شد.

3:1 «زیرا اینک در آن روزها و در آن زمان، آنگاه که سعادت را به یهودا و اورشلیم بازگردانم،
²تمامی قومها را گرد آورده، ایشان را به درّۀ یَهوشافاط فرود خواهم آورد. آنجا ایشان را به سبب قوم خود و میراث خویش اسرائیل به محاکمه خواهم کشید، زیرا قوم مرا در میان قومها پراکنده ساختند و سرزمین مرا میان خود تقسیم کردند.
³آنان بر قوم من قرعه افکندند و پسری در ازای فاحشه‌ای دادند و دختری در ازای شراب فروختند، تا میگساری کنند.
⁴«حال ای صور و صیدون و ای همۀ نواحی فلسطین، شما را با من چه کار است؟ آیا می‌خواهید به من سزا دهید؟ اگر به من سزا می‌دهید، من سزای شما را به‌زودی و به‌سرعت بر سر خودتان بر خواهم گردانید.
⁵زیرا شما نقره و طلای مرا گرفته و نفیس‌ترین گنجینه‌های مرا به معابد خود برده‌‌اید.
⁶شما مردم یهودا و اورشلیم را به یونانیان فروختید تا ایشان را از سرحداتشان دور سازید.
⁷اینک من آنان را از مکانی که ایشان را بدان‌جا فروختید، بر خواهم انگیخت و عمل شما را بر سر خودتان بر خواهم گردانید.
⁸من پسران و دختران شما را به دست بنی‌یهودا خواهم فروخت و ایشان نیز آنان را به شِبَئیان که قومی دور هستند، خواهند فروخت، زیرا خداوند چنین فرموده است.»
⁹این را در میان قومها ندا کنید: برای نبرد آماده شوید! جنگاوران را برانگیزانید! همۀ مردان جنگی نزدیک آیند و حمله کنند.
¹⁰گاوآهنهای خویش را به جهت شمشیر در هم بشکنید و قلابهای هَرَس خویش را به جهت نیزه. شخص ضعیف بگوید: «من قوی هستم!»
¹¹ای همۀ قومهای اطراف، بشتابید و بیایید، آنجا گرد هم جمع شوید. ای خداوند، جنگاوران خود را فرود آر.
¹²قومها برانگیخته شوند و به درّۀ یَهوشافاط برآیند، زیرا من در آنجا خواهم نشست تا همۀ قومهای اطراف را محاکمه کنم.
¹³داس را به حرکت درآورید، زیرا که محصول رسیده است. بیایید لگدمال کنید، زیرا چرخشتها پر شده و خمره‌ها لبریز گشته است، چراکه شرارت ایشان عظیم است.
¹⁴جماعتها، جماعتها، در درۀ صدور حُکم! زیرا روز خداوند در درۀ صدورِ حُکم نزدیک است.
¹⁵آفتاب و ماه تاریک می‌شوند و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.
¹⁶خداوند از صَهیون می‌غرّد و از اورشلیم بانگ برمی‌آورد؛ آسمان و زمین می‌لرزند. اما خداوند پناهگاهی برای قوم خویش است، و دژی برای بنی‌اسرائیل.
¹⁷«آنگاه خواهید دانست که من یهوه خدای شما، در کوه مقدس خویش صَهیون ساکنم. اورشلیم مقدس خواهد بود و بیگانگان دیگر هرگز از آن گذر نخواهند کرد.
¹⁸در آن روز، کوهها شراب شیرین خواهند چکانید، از تپه‌ها شیر جاری خواهد شد، و در تمامی جویهای یهودا آبْ روان خواهد گردید؛ چشمه‌‌ای از خانۀ خداوند بیرون خواهد آمد و وادی شِطّیم را سیراب خواهد کرد.
¹⁹مصر ویران خواهد شد و اَدوم به بیابانِ بایر بدل خواهد گشت، زیرا بر بنی‌یهودا خشونت روا داشتند، و در سرزمین ایشان خون بی‌گناهان را ریختند.
²⁰اما یهودا تا به ابد مسکون خواهد شد، و اورشلیم تا دهرهای بسیار.
²¹و من انتقام خون ایشان را خواهم ستاند و مجرم را بی‌سزا نخواهم گذاشت، زیرا که خداوند در صَهیون ساکن خواهد بود.»

3:1 در خاتمه، ای برادران، برای ما دعا کنید تا کلام خداوند به‌سرعت پیش رود و عزّت یابد، همان‌گونه که در میان شما چنین شد،
²و تا از افراد خبیث و شَرور رهایی یابیم، زیرا همگان را ایمان نیست.
³امّا خداوند امین است؛ او شما را نیرو می‌بخشد و از آن شریر حفظ می‌کند.
⁴ما در خداوند به شما اطمینان داریم که آنچه به شما حکم می‌کنیم به جای می‌آورید و خواهید آورد.
⁵خداوند دلهای شما را به محبت خدا و پایداری مسیح هدایت فرماید.
⁶ای برادران، به نام خداوندْ عیسی مسیح به شما حکم می‌کنیم که از هر برادری که کاهلی پیشه کرده است و مطابق تعلیمی که از ما گرفته‌اید رفتار نمی‌کند، دوری کنید.
⁷زیرا خود می‌دانید که چگونه باید از ما سرمشق بگیرید. زمانی که ما با شما بودیم، کاهلی نکردیم
⁸و نان کسی را مفت نخوردیم، بلکه شب و روز کار کردیم و زحمت کشیدیم تا سربار هیچ‌یک از شما نباشیم.
⁹نه اینکه چنین حقّی نداریم، بلکه می‌خواستیم نمونه‌ای به شما بدهیم تا از ما سرمشق بگیرید.
¹⁰زیرا حتی زمانی که با شما بودیم این حکم را به شما دادیم که «هر که نمی‌خواهد کار کند، نان هم نخورد.»
¹¹شنیده‌ایم در میان شما برخی کاهلی پیشه کرده‌اند. اینان کار نمی‌کنند، بلکه در کارهای دیگران فضولی می‌نمایند.
¹²پس به نام خداوندْ عیسی مسیح چنین‌کسان را حکم می‌کنیم و پند می‌دهیم که آرام و قرار بگیرند و برای تأمین معاش خود به آرامی کار کنند.
¹³و امّا شما ای برادران، هرگز از انجام کار درست خسته نشوید.
¹⁴هر گاه کسی از تعالیم ما در این نامه اطاعت نکند، او را نشان کنید و با وی معاشرت ننمایید تا شرمنده شود.
¹⁵ولی او را دشمن مشمارید، بلکه همچون برادر به وی هشدار دهید.
¹⁶حال، خداوندِ سلامتی، خود همواره و از هر حیث به شما سلامتی عطا فرماید. خداوند با همگی شما باد.
¹⁷من، پولس، به خط خود این سلام را می‌نویسم. این نشان ویژۀ همۀ نامه‌های من است. من چنین می‌نویسم.
¹⁸فیض خداوند ما عیسی مسیح با همگی شما باد. آمین.