۲۴ نوامبر

12:1 اینانند کاهنان و لاویانی که همراه زروبابِل، پسر شِئَلتیئیل و یِشوعَ بازگشتند: سِرایا، اِرمیا، عِزرا،
²اَمَریا، مَلّوک، حَطّوش،
³شِکَنیا، رِحوم، مِرِموت،
⁴عِدّو، جِنِتوی، اَبیّا،
⁵میامین، مَعَدیا، بِلجَه،
⁶شِمَعیا، یویاریب، یِدَعیا،
⁷سَلّو، عاموق، حِلقیا و یِدَعیا. اینان در ایام یِشوعَ، رؤسای کاهنان و برادرانشان بودند.
⁸لاویان: یِشوعَ، بِنّوی، قَدمیئیل، شِرِبیا، یهودا و مَتَّنیا که همراه با برادرانش مسئول سرودهای شکرگزاری بود.
⁹برادرانشان، بَقبوقیا و عُنّی، هنگام مراسم، مقابل آنها می‌ایستادند.
¹⁰یِشوعَ پدر یِهویاقیم بود، یِهویاقیم پدر اِلیاشیب، اِلیاشیب پدر یویاداع،
¹¹یویاداع پدر یوناتان و یوناتان پدر یَدُّوَع.
¹²در ایام یِهویاقیم، سران خاندانهای کاهنان از این قرار بودند: از خاندان سِرایا، مِرایا؛ از خاندان اِرمیا، حَنَنیا؛
¹³از خاندان عِزرا، مِشُلّام؛ از خاندان اَمَریا، یِهوحانان؛
¹⁴از خاندان مَلّوکی، یوناتان؛ از خاندان شِبَنیا، یوسف؛
¹⁵از خاندان حاریم، عَدنا؛ از خاندان مِرایوت، حِلقای؛
¹⁶از خاندان عِدّو، زکریا؛ از خاندان جِنِتون، مِشُلّام؛
¹⁷از خاندان اَبیّا، زِکْری؛ از خاندان مِنیامین و موعَدیا، فِلطای؛
¹⁸از خاندان بِلجَه، شَمّوعا؛ از خاندان شِمَعیا، یِهوناتان؛
¹⁹از خاندان یویاریب، مَتِنای؛ از خاندان یِدَعیا، عُزّی؛
²⁰از خاندان سَلّای، قَلّای؛ از خاندان عاموق، عِبِر؛
²¹از خاندان حِلقیا، حَشَبیا؛ از خاندان یِدَعیا، نِتَنئیل.
²²نامهای سران خاندانهای لاویان و کاهنان در ایام اِلیاشیب و یِهویاداع و یوحانان و یَدُّوَع، در سلطنت داریوش پارسی ثبت گردید.
²³نامهای سران خاندانهای بنی‌لاوی تا ایام یوحانان پسر اِلیاشیب، در کتاب تواریخ ایام ثبت گردید.
²⁴رؤسای لاویان: حَشَبیا، شِرِبیا، یِشوعَ پسر قَدمیئیل و برادرانشان که مقابل ایشان می‌ایستادند تا دسته برابر دسته، بنا به فرمان داوود، مرد خدا، ستایش و شکرگزاری کنند.
²⁵مَتَّنیا، بَقبوقیا، عوبَدیا، مِشُلّام، طَلمون و عَقّوب نگهبانان بودند که نزد خزانه‌های دروازه‌ها پاس می‌دادند.
²⁶آنان در ایام یِهویاقیم پسر یِشوَع، پسر یوصاداق، و در ایام نِحِمیای والی و عِزرای کاهن و کاتب، خدمت می‌کردند.
²⁷هنگام وقف حصار اورشلیم، لاویان را از همۀ مکانهایشان جُستند و ایشان را به اورشلیم آوردند تا با شادمانی و شکرگزاری و سرود، با نوای دف و چنگ و بربط حصار را وقف نمایند.
²⁸سرایندگان نیز از نواحی اطراف اورشلیم و از روستاهای نِطوفاتیان گرد آمدند،
²⁹و نیز از بِیت‌جِلجال، از مزارع جِبَع و عزمَوِت، زیرا سرایندگان روستاهایی در اطراف اورشلیم برای خود ساخته بودند.
³⁰کاهنان و لاویان خویشتن را تطهیر کردند، و سپس به تطهیر قوم و دروازه‌ها و حصار پرداختند.
³¹پس من رؤسای یهودا را بر فراز حصار آوردم و دو دستۀ بزرگ ستایشگران تعیین کردم. دسته اوّل بر فراز حصار به جانب جنوب تا دروازۀ خاکروبه پیش می‌رفتند،
³²و در پی ایشان هوشَعیا و نیمی از رؤسای یهودا
³³همراه با عَزَریا و عِزرا و مِشُلّام
³⁴و یهودا و بِنیامین و شِمَعیا و اِرمیا
³⁵و نیز تنی چند از کاهنان با کَرِناهایشان: زکریا پسر یوناتان، پسر شِمَعیا، پسر مَتَّنیا، پسر میکایا، پسر زَکّور، پسر آساف،
³⁶و برادرانش شِمَعیا، عَزَرئیل، مِلَلای، جِلَلای و مَعای و نِتَنئیل و یهودا و حَنانی، که آلات موسیقی داوود مرد خدا را با خود داشتند. و عِزرای کاتب پیشاپیش آنان می‌رفت.
³⁷آنان نزد دروازۀ چشمه، مستقیم از پله‌های شهر داوود در محل صعود حصار بالا رفتند. آنان از خانۀ داوود گذشته، به سوی دروازۀ آب به جانب مشرق رفتند.
³⁸دستۀ دوّم که شکرگزاری می‌کردند، به جانب شمال رفتند. و من از پی ایشان همراه با نیمی از مردم، بر فراز حصار، از برج تنورها گذشته تا حصار عریض رفتیم.
³⁹و پس از پشت سر گذاشتن دروازۀ اِفرایِم و دروازۀ کُهنه و دروازۀ ماهی و برجِ حَنَنئیل و برجِ صد، تا دروازۀ گوسفند پیش رفتیم. ایشان نزد دروازۀ نگهبان توقف کردند.
⁴⁰سپس آن دو دستۀ شکرگزاری‌کنندگان، در خانۀ خدا ایستادند، و من و نیمی از صاحبمنصبان نیز
⁴¹همراه با کاهنان یعنی اِلیاقیم، مَعَسیا، مِنیامین، میکایا، اِلیوعینای، زکریا و حَنَنیا با کَرِناهایشان،
⁴²و همچنین مَعَسیا، شِمَعیا، اِلعازار، عُزّی، یِهوحانان، مَلکیا، عیلام و عِزِر، چنین کردیم. سرایندگان به رهبری یِزرَحیا بانگ برآوردند.
⁴³در آن روز قربانیهای بزرگ تقدیم کردند و شادی نمودند، زیرا خدا بدیشان شادمانی عظیم بخشیده بود. زنان و کودکان نیز شادمان بودند. پس شادمانی اورشلیم از دوردستها شنیده شد.
⁴⁴در آن روز مردان بر حجره‌ها به جهت نفایس، هدایا و نوبرها و ده‌یکها نصب شدند تا بنا بر شریعت، سهم کاهنان و لاویان را از مزارع اطراف شهرها در آنها گرد آورند، زیرا مردمان یهودا به سبب کاهنان و لاویانی که خدمت می‌کردند، شادمان بودند.
⁴⁵ایشان همراه با سرایندگان و نگهبانان دروازه‌ها وظیفۀ محوله از سوی خدای خویش و وظیفۀ تطهیر را بنا به فرمان داوود و پسرش سلیمان به جا می‌آوردند.
⁴⁶زیرا از دیرباز، یعنی از زمان داوود و آساف، رهبران سرایندگان به جهت رهبری سرودهای ستایش و سپاس خدا وجود داشت.
⁴⁷پس در ایام زروبابِل و نِحِمیا، تمامی اسرائیل سهمیۀ روزانه برای سرایندگان و نگهبانان دروازه‌ها می‌دادند. آنان سهمی نیز به لاویان اختصاص می‌دادند، و لاویان نیز سهمی به پسران هارون.

4:1 «ای گاوان باشان که بر کوههای سامِرِه به سر می‌برید، این کلام را بشنوید؛ ای که بر بینوایان ستم روا می‌دارید، و نیازمندان را لِه می‌کنید، و به شوهران خود می‌گویید: ”بیاورید تا بنوشیم!“
²خداوندگارْ یهوه به قدوسیت خود قسم خورده است که، هان ایامی بر شما می‌آید که شما را به قلابها خواهند برد، و آخرینِ شما را به قلابهای ماهی.
³هر یک از شما مستقیم از شکاف بیرون خواهید رفت، و به هَرمون افکنده خواهید شد؛» این است فرمودۀ خداوند.
⁴«به بِیت‌ئیل بیایید و عِصیان بورزید؛ به جِلجال بیایید و بر عِصیان بیفزایید. هر بامداد قربانیهای خود را بیاورید، و هر سه روز، ده‌یک‌های خویش را.
⁵قربانی تشکر را با خمیرمایه تقدیم کنید، و هدایای اختیاری را اعلان کرده، آنها را جار بزنید؛ زیرا ای بنی‌اسرائیل، شما همین را دوست می‌دارید!» این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه.
⁶«من در همۀ شهرهایتان دندانهای تمیز به شما دادم، و در همۀ مکانهایتان، فقدان نان؛ با این حال، خداوند می‌فرماید، به سوی من بازگشت نکردید.
⁷«نیز هنگامی که هنوز سه ماه تا درو مانده بود، باران را از شما بازداشتم؛ بر یک شهر باران می‌فرستادم، اما از شهر دیگر آن را دریغ می‌کردم؛ بر یک قطعه زمین باران می‌بارید، اما قطعۀ دیگر که باران نمی‌دید خشک می‌شد؛
⁸پس مردمِ دو یا سه شهر به سوی شهر دیگر برای نوشیدن آب آواره می‌شدند، اما آبِ کافی نمی‌یافتند؛ با این حال، خداوند می‌فرماید، به سوی من بازگشت نکردید.
⁹«بلای آفت و خوره بر شما فرستادم؛ ملخها باغها و تاکستانهای بسیار و درختان انجیر و زیتون شما را خوردند. با این حال، خداوند می‌فرماید، به سوی من بازگشت نکردید.
¹⁰«به شیوۀ مصر، بر شما طاعون فرستادم، و جوانانتان را به شمشیر کشتم؛ اسبان شما را به اسیری دادم، و بوی تعفنِ اردوهای شما را به بینی‌تان برآوردم. با این حال، خداوند می‌فرماید، به سوی من بازگشت نکردید.
¹¹«برخی از شما را سرنگون ساختم، همان‌گونه که با سُدوم و عَمورَه کردم؛ همچون تکه چوبی مشتعل بودید که از میان آتش برگرفته شده باشد. با این حال، خداوند می‌فرماید، به سوی من بازگشت نکردید.
¹²«پس ای اسرائیل، با تو بدین منوال عمل خواهم کرد؛ و چون با تو بدین منوال عمل خواهم کرد، پس ای اسرائیل، آماده شو تا با خدای خود ملاقات کنی!»
¹³زیرا اینک آن که به کوهها شکل می‌دهد و باد را می‌آفریند، و افکار خویش را بر انسان اعلام می‌دارد، آن که سپیدۀ سحر را به ظلمت بدل می‌کند، و بر بلندیهای زمین می‌خرامد، نامش یهوه خدای لشکرهاست.

1:1 از پولس، که به خواست خدا و به‌خاطر وعدۀ حیاتی که در مسیحْ عیسی یافت می‌شود، رسول مسیحْ عیساست،
²به فرزند عزیزم، تیموتائوس: فیض و رحمت و سلامتی از جانب خدای پدر و خداوند ما مسیحْ عیسی بر تو باد.
³وقتی تو را شب و روز، پیوسته در دعاهایم یاد می‌دارم، خدا را سپاس می‌گزارم، خدایی را که من نیز چون پدرانم با وجدانی پاک خدمتش می‌کنم.
⁴چون اشکهای تو را به خاطر می‌آورم، آرزو می‌کنم با تو دیدارْ تازه کنم تا از شادی لبریز شوم.
⁵ایمان بی‌ریای تو را به یاد می‌آورم که نخست در مادربزرگت لوئیس و سپس در مادرت یونیکی ساکن بود، و یقین دارم اکنون نیز در تو ساکن است.
⁶از این رو، تو را یادآور می‌شوم که آن عطای خدا را که به واسطۀ دست گذاشتنِ من، در تو جای گرفته، شعله‌ور سازی.
⁷زیرا روحی که خدا به ما بخشیده، نه روح ترس، بلکه روح قوّت و محبت و انضباط است.
⁸پس، از شهادت بر خداوند ما عار مدار، و نه از من که به‌خاطر او در بندم، بلکه تو نیز با اتکا به نیروی الهی در رنج کشیدن برای انجیل سهیم باش.
⁹خدا ما را نجات داده و به زندگی مقدّس فرا~خوانده است. این نه به سبب اعمال ما، بلکه به‌خاطر قصد و فیض خودِ اوست، فیضی که در مسیحْ عیسی از ایام ازل به ما عطا شده بود،
¹⁰ولی اکنون با ظهور نجات‌دهندۀ ما مسیحْ عیسی عیان گشته است - همان که به واسطۀ انجیل، مرگ را باطل کرد و حیات و فناناپذیری را آشکار ساخت.
¹¹و من برگماشته شده‌ام تا واعظ، رسول و معلّم این انجیل باشم.
¹²از همین روست که این‌گونه رنج می‌کشم، امّا عار ندارم، چرا که می‌دانم به که ایمان آورده‌ام و یقین دارم که او قادر است امانتم را تا بدان روز حفظ کند.
¹³با ایمان و محبتی که در مسیحْ عیسی یافت می‌شود، به آنچه از من شنیده‌ای چون الگوی تعلیم صحیح سخت بچسب.
¹⁴به یاری روح‌القدس که در ما ساکن است، آن امانت نیکو را که به تو سپرده شده، پاس دار.
¹⁵آگاهی که ساکنان ایالت آسیا، همه مرا ترک کرده‌اند، از آن جمله، فیگِلوس و هِرموگِنِس.
¹⁶رحمت خداوند بر خانوادۀ اونیسیفوروس باد، چه او بارها جان مرا تازه کرد و از زنجیرهایم عار نداشت.
¹⁷بلکه چون به روم آمد، بسیار مرا جُست تا سرانجام یافت.
¹⁸رحمت خداوند در آن روزِ خاص شامل حال او شود. تو خود از خدمات بسیار او در اَفِسُس، نیک آگاهی.