۶ اکتبر

22:1 آنگاه داوود گفت: «اینجا خانۀ یهوه خدا خواهد بود و اینجا، مذبح قربانی تمام‌سوز برای اسرائیل!»
²داوود فرمان داد تا غریبان ساکن سرزمین اسرائیل را گرد آورند، و سنگتراشان معین کرد تا سنگهای تراشیده برای بنای خانۀ خدا آماده کنند.
³او همچنین مقدار زیادی آهن تهیه کرد تا میخ‌ها برای لِنگه‌های دروازه‌ها و بَستها بسازد، و برنج بسیار، چندان که نمی‌شد وزن کرد،
⁴و نیز تعداد بی‌شمار چوب سرو آزاد، زیرا که اهالی صیدون و صور چوب سرو آزادِ بسیار برای داوود آورده بودند.
⁵داوود گفت: «پسرم سلیمان جوان و بی‌تجربه است؛ خانه‌ای که برای خداوند ساخته می‌شود باید به‌غایت شکوهمند باشد و معروف در تمامی ممالکْ. پس من خود برای آن تدارک خواهم دید.» بدین‌سان داوود پیش از رحلتش، به تفصیل برای این منظور تدارک دید.
⁶آنگاه داوود، پسرش سلیمان را فرا~خواند و به او وصیت کرد تا برای یهوه خدای اسرائیل خانه‌ای بسازد.
⁷او به سلیمان گفت: «ای پسرم، در دلم بود که برای نام یهوه خدایم خانه‌ای بسازم.
⁸اما کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: ”تو خونهای بسیار ریخته‌ای و جنگهای عظیم کرده‌ای، پس برای نام من خانه‌ای بنا نخواهی کرد، زیرا که در حضور من خونهای بسیار بر زمین ریخته‌ای.
⁹اینک برایت پسری زاده خواهد شد که مردی آرام خواهد بود، زیرا من او را از تمامی دشمنان پیرامونش آرامی خواهم بخشید. از این رو، نام او سلیمان خواهد بود، و من در روزگار او به اسرائیل صلح و آرامش عطا خواهم کرد.
¹⁰اوست که برای نام من خانه‌ای بنا خواهد کرد. او مرا پسر خواهد بود و من او را پدر، و من تخت پادشاهی او را تا به ابد بر اسرائیل استوار خواهم ساخت.“
¹¹حال ای پسرم، خداوند با تو باد تا کامیاب شوی، و خانۀ یهوه خدای خود را بنا کنی، چنانکه درباره‌ات گفته است.
¹²خداوند تو را بصیرت و فهم عطا فرماید، تا آنگاه که تو را بر حکومتِ اسرائیل می‌گمارد، شریعت یهوه خدای خود را نگاه داری.
¹³آنگاه کامیاب خواهی شد، اگر فرایض و احکامی را که خداوند دربارۀ اسرائیل به موسی امر فرمود، به‌دقّت به جای آوری. پس قوی و دلیر باش! مترس و هراسان مشو!
¹⁴اینک با رنج بسیار، یکصد هزار وزنه طلا، یک میلیون وزنه نقره، و آنقدر برنج و آهن که نتوان وزن کرد برای خانۀ خداوند فراهم آورده‌ام، و چوب و سنگ نیز. تو می‌توانی بر آنها بیافزایی.
¹⁵نیز کارگران بسیار خواهی داشت: سنگتراشان و سنگ‌بُران و نجاران، و نیز صنعتگران از هر نوع، که در هر صنعتی ماهرند:
¹⁶یعنی در طلا و نقره و برنج و آهنِ بی‌شمار. پس برخیز و دست به کار شو! خداوند همراه تو باشد!»
¹⁷داوود همچنین به تمامی رهبران اسرائیل فرمان داد تا پسرش سلیمان را یاری دهند.
¹⁸او گفت: «آیا یهوه خدای شما با شما نیست؟ و آیا او شما را از هر سو آرامی نبخشیده است؟ زیرا او ساکنان این سرزمین را به دست من تسلیم کرده، و این سرزمین در حضور خداوند و قومش مطیع شده است.
¹⁹پس حال دل و جان خود را به جُستن یهوه خدای خویش معطوف سازید. برخیزید و قُدس یهوه خدا را بسازید، تا صندوق عهد خداوند و ظروف مقدس خدا را به خانه‌ای که برای نام خداوند بنا خواهد شد، بیاورید.»

32:1 در روز اوّلِ ماهِ دوازدهم از سال دوازدهم، کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
²«ای پسر انسان، بر فرعون پادشاه مصر مرثیه‌ای بسرا و او را بگو: «تو خود را شیرِ ژیانِ قومها می‌پنداری، حال آنکه چون اژدها در دریایی. در نهرهای خود به جلو می‌جهی؛ به پاهایت آبها را به تلاطم درمی‌آوری، و نهرهای آنها را گل‌آلود می‌سازی.
³پس خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید: به دست گروهی از اقوام بسیار، تور خود را بر تو خواهم افکند، و آنان تو را در دام من بر خواهند کشید.
⁴تو را بر زمین ترک خواهم کرد، و بر صحرا خواهم افکند؛ همۀ مرغان هوا را وا خواهم داشت تا بر تو مأوا گزینند، و همۀ وحوشِ زمین را از تو سیر خواهم کرد.
⁵گوشت تنت را بر کوهها خواهم نهاد، و وادیها را از لاشه‌ات پر خواهم ساخت.
⁶از جریان خون تو، زمین را تا به کوهساران مرطوب خواهم کرد، و درّه‌ها از تو پر خواهد شد.
⁷و چون تو را معدوم سازم، آسمانها را خواهم پوشانید، و ستارگانشان را تاریک خواهم ساخت؛ خورشید را به ابری خواهم پوشانید، و ماه دیگر نور خود را نخواهد داد.
⁸همۀ نورافشانهایِ درخشانِ آسمان را بر فراز تو تاریک خواهم کرد، و تاریکی بر زمینت خواهم آورد، این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه.
⁹«و چون در میان ممالکی که نمی‌شناسی هلاکت تو را به انجام رسانم، دلهای مردمانِ بسیار را مضطرب خواهم ساخت.
¹⁰تو را مایۀ بُهت و حیرت قومهای بسیار خواهم گردانید، و چون شمشیرِ خود را پیش روی ایشان به اهتزاز درآورم، موی تن پادشاهانشان از ترس راست خواهد شد. و در روز سقوطِ تو، هر یک از آنان، از ترسِ جانْ هر لحظه به خود خواهند لرزید.
¹¹«زیرا خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید: شمشیر پادشاه بابِل بر تو فرود خواهد آمد،
¹²و به شمشیر جنگاورانی که از ستم‌کیش‌ترینِ اقوامند، خلقِ بی‌شمارِ تو را از پا در خواهم آورد. آنان غرور مصر را نابود خواهند کرد، و خلقِ بسیارش جملگی هلاک خواهند شد.
¹³و من احشام او را به تمامی، بر کنارۀ آبهای بسیار تلف خواهم کرد؛ و دیگر نه پای انسان آنها را به تلاطم در خواهد آورد، نه سُمهای حیوانات.
¹⁴آنگاه آبهای ایشان را آرام خواهم گردانید، و نهرهای ایشان را همچون روغنْ روان خواهم ساخت، این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه.
¹⁵«چون سرزمین مصر را مخروبه سازم، و زمین از هرآنچه در آن است خالی شود، و همۀ ساکنان آن را بزنم، آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم!
¹⁶خداوندگارْ یهوه می‌فرماید: این است مرثیه‌ای که برای او خواهند خواند؛ دختران قومها آن را بر مصر و بر خلق بی‌شمارش خواهند خواند.»
¹⁷در سال دوازدهم، در روز پانزدهمِ ماه نخست، کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
¹⁸«ای پسر انسان، بر خلق بی‌شمار مصر شیون کن و آنان، یعنی او و دختران ملل عظیم را، به نزد آنان که به گودال فرو~می‌روند به اَسفَلهای زمین فرود آر. او را بگو:
¹⁹”آیا تو از دیگران زیباتری؟ فرود شو و با ختنه‌ناشدگان بیآرام!“
²⁰آنان در میان کشتگانِ شمشیر خواهند افتاد. مصر به شمشیر سپرده شده است؛ او را با تمامی خلق بی‌شمارش بر زمین بِکِشید.
²¹نیرومندانِ جنگاوران از میان هاویه دربارۀ او و یاری‌دهندگانش خواهند گفت: ”این ختنه‌ناشدگان که به شمشیر کشته شده‌اند، بدین‌جا فرود آمده و خفته‌اند!“
²²«آشور آنجاست، با تمامی جماعتش؛ قبرهای ایشان گرداگرد اوست، و همگی ایشان کشته شده و به شمشیر از پا درآمده‌اند.
²³قبرهایشان در کَرانهای گودال قرار داده شده است. جماعت او گرداگرد قبر اویند؛ جملۀ ایشان که در زمینِ زندگان دِهشَت می‌آفریدند، کشته شده و به شمشیر از پا درآمده‌اند.
²⁴«عیلام آنجاست و تمامی خلق بی‌شمارش گرداگرد قبر اویند؛ همگی به شمشیر افتاده و کشته شده‌اند، همانان که ختنه‌ناشده به اَسفَلهای زمین فرود شدند، آنان که بر زمینِ زندگان دِهشَت می‌آفریدند. پس با آنان که به گودال فرو~می‌روند، متحمل خجالت خویش می‌گردند.
²⁵بستری در میان کشتگان برای او و تمامی خلق بی‌شمارش گسترده شده است. قبرهای ایشان گرداگرد آن است، و همگی ختنه‌ناشده و کشتگانِ به شمشیرند. زیرا که دِهشَت خود را بر زمینِ زندگان گسترده بودند. پس با آنان که به گودال فرو~می‌روند، متحمل خجالت خویش می‌گردند و در میان کشتگان جای گرفته‌اند.
²⁶«ماشِک و توبال آنجایند، و تمامی خلق بی‌شمارشان. قبرهایشان گرداگرد آنهاست، و همگی ختنه‌ناشده و کشتگانِ شمشیرند. زیرا که دِهشَت خود را بر زمین زندگان گسترده بودند.
²⁷ایشان با جنگاوران نخواهند خفت، با آنانی از ختنه‌ناشدگان که از پا درآمدند و با سِلاحهای جنگی خود به هاویه فرو~رفتند و شمشیرشان زیر سرشان نهاده شد، بلکه تقصیراتشان بر استخوانهایشان خواهد بود، زیرا که این جنگاوران بر زمینِ زندگان دِهشَت آفریدند.
²⁸و اما تو در میان ختنه‌ناشدگان شکسته خواهی شد، و با آنان که به شمشیر کشته شدند، خواهی خفت.
²⁹«اَدوم و پادشاهان و حاکمانش نیز آنجایند، آنان که با همۀ عظمتشان با کشتگانِ به شمشیر قرار داده شدند. آنان با ختنه‌ناشدگان و آنان که به گودال فرو~می‌روند، می‌خوابند.
³⁰«تمامی حاکمان شمال و جملۀ صیدونیان نیز آنجایند، هم آنان که خجل از تمامی دِهشَتی که به واسطۀ عظمت خویش آفریدند، با کشتگان فرو~رفتند؛ آنان ختنه‌ناشده با کشتگانِ به شمشیر می‌خوابند و خجالت خویش را با آنان که به گودال فرو~رفتند، متحمل می‌شوند.
³¹«خداوندگارْ یهوه می‌گوید که فرعون با دیدن آنان از بابت تمامیِ خلقِ بی‌شمارش که به شمشیر کشته شدند تسلی خواهد یافت، یعنی از بابت خود و تمامی لشکریانش.
³²زیرا خداوندگارْ یهوه می‌فرماید که هرچند من او را برگماشتم تا بر زمینِ زندگان دِهشَت بیافریند، با وجود این، فرعون و تمامیِ خلقِ بی‌شمارش با کشتگانِ به شمشیر، در میان ختنه‌ناشدگان خواهند خوابید.»

3:1 از این رو من، پولس، که به‌خاطر شما غیریهودیان زندانی مسیحْ عیسی هستم -
²و بی‌گمان شما دربارۀ مباشرت فیض خدا که برای شما به من بخشیده شده است، شنیده‌اید.
³مقصودم رازی است که از راه مکاشفه بر من معلوم گردید، چنانکه تا به حال مختصری دربارۀ آن به شما نوشته‌ام،
⁴و با خواندن آن می‌توانید به چگونگی درک من از راز مسیح پی ببرید،
⁵رازی که در نسلهای گذشته بر آدمیان آشکار نشده بود، آن‌گونه که اکنون به واسطۀ روح بر رسولان مقدّس او و بر انبیا آشکار شده است.
⁶آن راز این است که غیریهودیان در مسیح و به واسطۀ انجیل، در میراث و در بدن و در برخورداری از وعدۀ او شریکند.
⁷من به موهبت فیض خدا که از طریق عمل قدرت او به من عطا شده است، خادم این انجیل شده‌ام.
⁸هرچند از کمترینِ مقدسین هم کمترم، این فیض به من عطا شد که بشارتِ غَنایِ بی‌قیاسِ مسیح را به غیریهودیان برسانم،
⁹و بر همگان طرح اجرای رازی را روشن سازم که طی اعصار گذشته نزد خدایی که همه چیز را آفرید، پوشیده نگاه داشته شده بود.
¹⁰تا اکنون از طریق کلیسا حکمت گوناگون خدا بر ریاستها و قدرتهای جایهای آسمانی آشکار شود،
¹¹مطابق با آن قصد ازلی خدا که بدان در خداوند ما مسیحْ عیسی جامۀ عمل پوشانید.
¹²ما در او و به واسطۀ ایمان به او، می‌توانیم آزادانه و با اطمینان به خدا نزدیک شویم.
¹³پس تمنا دارم به سبب رنجهایی که به‌خاطر شما بر خود هموار می‌کنم، دلسرد نشوید، چرا که آنها مایۀ افتخار شماست.
¹⁴از این رو، زانو می‌زنم در برابر آن پدر که
¹⁵هر خانواده‌ای در آسمان و بر زمین، از او نام می‌گیرد،
¹⁶و دعا می‌کنم که بر حسب غنای جلال خود به شما عطا فرماید که در انسانِ باطنیِ خویش به مدد روح او قوی و نیرومند شوید،
¹⁷تا مسیح به واسطۀ ایمان در دلهای شما ساکن شود، و در محبت ریشه دوانیده، استوار گردید،
¹⁸تا توان آن بیابید که با همۀ مقدسین، به درازا و پهنا و ژرفا و بلندای محبت مسیح پی ببرید
¹⁹و آن محبت را که فراتر از معرفت بشری است، بشناسید - تا از همۀ کمالات خدا آکنده شوید.
²⁰جلال باد بر او که می‌تواند به وسیلۀ آن نیرو که در ما فعال است، بی‌نهایت فزونتر از هرآنچه بخواهیم یا تصور کنیم، عمل کند.
²¹بر او در کلیسا و در مسیحْ عیسی، در تمامی نسلها، تا ابد جلال باد! آمین.

4:1 پس من که به‌خاطر خداوند در بندم، از شما تمنا دارم به شایستگی دعوتی که از شما به عمل آمده است، رفتار کنید،
²در کمال فروتنی و ملایمت؛ و با بردباری و محبت یکدیگر را تحمل کنید.
³به سعی تمام بکوشید تا آن یگانگی را که از روح است، به مدد رشتۀ صلح حفظ کنید.
⁴زیرا یک بدن هست و یک روح، چنانکه فرا~خوانده شده‌اید به یک امیدِ دعوت خویش؛
⁵یک خداوند، یک ایمان، یک تعمید؛
⁶و یک خدا و پدر همه که فوق همه، از طریق همه، و در همه است.
⁷امّا به هر یک از ما به فراخور اندازۀ بخشش مسیح، فیض بخشیده شده است.
⁸از این رو می‌گوید: «هنگامی که به عرش برین صعود کرد، اسیران را به اسیری برد و هدایا به مردم داد.»
⁹عبارت ’صعود کرد‘، حاکی از چیست، جز آن که به جایهای پست‌تر زمینی نیز نزول کرد؟
¹⁰او که نزول کرد، همان است که از همۀ آسمانها بسی فراتر رفت، تا همه چیز را پر سازد.
¹¹و اوست که بخشید برخی را به عنوان رسول، برخی را به عنوان نبی، برخی را به عنوان مبشر، و برخی را به عنوان شبان و معلّم،
¹²تا مقدسین را برای کار خدمت آماده سازند، برای بنای بدن مسیح،
¹³تا زمانی که همه به یگانگی ایمان و شناخت پسر خدا دست یابیم و بالغ شده، به بلندای کامل قامت مسیح برسیم.
¹⁴آنگاه دیگر همچون کودکان نخواهیم بود تا در اثر امواج به هر سو پرتاب شویم و باد تعالیمِ گوناگون و مکر و حیلۀ آدمیان در نقشه‌هایی که برای گمراهی می‌کشند، ما را به این سو و آن سو براند.
¹⁵بلکه با بیان محبت‌آمیز حقیقت، از هر‌حیث تا به حدّ او که سر است، یعنی مسیح، رشد خواهیم کرد.
¹⁶او منشاء رشد تمامی بدن است، بدنی که به وسیلۀ همۀ مفاصلِ نگاهدارندۀ خود، به هم پیوند و اتصال می‌یابد و در اثر عمل متناسبِ هر عضو رشد می‌کند و خود را در محبت بنا می‌نماید.
¹⁷پس این را می‌گویم و در خداوند تأکید می‌کنم که رفتار شما دیگر نباید همانند اقوام دور از خدا باشد که در بطالت ذهن خود رفتار می‌کنند.
¹⁸عقل آنها تاریک شده است، و به علت جهالتی که نتیجۀ سختدلی‌شان است، از حیات خدا به دور افتاده‌اند.
¹⁹آنان چون هر حساسیتی را از دست داده‌اند، خویشتن را یکسره در هرزگی رها کرده‌اند، چندان که حریصانه دست به هر ناپاکی می‌آلایند.
²⁰امّا شما مسیح را بدین‌گونه نیاموختید،
²¹چه بی‌گمان دربارۀ او شنیدید و مطابق آن حقیقت که در عیسی است، تعلیم یافتید.
²²شما آموختید که باید به لحاظ شیوۀ زندگی پیشین خود، آن انسان قدیم را که تحت‌تأثیر امیالِ فریبنده دستخوش فساد بود، از تن به در آورید.
²³باید طرز فکر شما نو شود،
²⁴و انسان جدید را در بر کنید، که آفریده شده است تا در پارسایی و قدّوسیت حقیقی، شبیه خدا باشد.
²⁵پس، از دروغ روی برتافته، هر یک با همسایۀ خود سخن به راستی گویید، چرا که ما همه، اعضای یکدیگریم.
²⁶«خشمگین باشید، اما گناه مکنید»: مگذارید روزتان در خشم به سر رسد،
²⁷و ابلیس را مجال ندهید.
²⁸دزد دیگر دزدی نکند، بلکه به کار مشغول شود، و با دستهای خود کاری سودمند انجام دهد، تا بتواند نیازمندان را نیز چیزی دهد.
²⁹دهانتان به هیچ سخن بد گشوده نشود، بلکه گفتارتان به‌تمامی برای بنای دیگران به کار آید و نیازی را برآورده، شنوندگان را فیض رساند.
³⁰روح قدّوس خدا را که بدان برای روز رهایی مهر شده‌اید، غمگین مسازید.
³¹هر گونه تلخی، خشم، عصبانیت، فریاد، ناسزاگویی و هر نوع بدخواهی را از خود دور کنید.
³²با یکدیگر مهربان و دلسوز باشید و همان‌گونه که خدا شما را در مسیح بخشوده است، شما نیز یکدیگر را ببخشایید.