برنامه مطالعه روزانه

33:1 این است برکتی که موسی، مَرد خدا، پیش از آنکه چشم از جهان فرو~بندد بدان بنی‌اسرائیل را برکت داد.
²او چنین گفت: «خداوند از سینا آمد و از سِعیر بر آنان طلوع فرمود. او از کوه فاران درخشید، و از نزد کرورهای قُدسیان آمد، و در دست راست خویش برایشان شریعتی آتشین داشت.
³«براستی قوم خود را دوست می‌دارد، همۀ مقدسانش در دست اویند؛ نزد پاهایش نشسته، از کلام او بهره‌مند می‌شوند.
⁴موسی به ما شریعتی امر فرمود، که میراث جماعت یعقوب است.
⁵خداوند در یِشورون پادشاه شد، آنگاه که سران قوم گِرد آمدند، همراه با همۀ قبیله‌های اسرائیل.
⁶«رِئوبین زنده بمانَد و نمیرد، و شمار مردانش کم نباشد.»
⁷و این است آنچه دربارۀ یهودا گفت: «ای خداوند، صدای یهودا را بشنو، و او را به قومش برسان. به دستان خود برای خویشتن می‌جنگد؛ در برابر دشمنانش یاور او باش.»
⁸دربارۀ لاوی گفت: «تُمّیم خود را به لاوی ده، و اوریم خود را به مرد سرسپرده‌ات؛ که او را در مَسَّه آزمودی، و نزد آبهای مِریبَه با او مجادله کردی.
⁹او دربارۀ پدر و مادر خویش گفت: ”توجهی به ایشان ندارم“؛ برادرانش را برادر نشمرد، و به فرزندانش بی‌اعتنا بود. اما کلام تو را به جا آورد، و عهد تو را نگاه داشت.
¹⁰قوانین تو را به یعقوب تعلیم خواهد داد، و شریعت تو را به اسرائیل. بخور به حضور تو خواهد آورد، و قربانیهای تمام‌سوزِ کامل بر مذبحت تقدیم خواهد کرد.
¹¹ای خداوند، اموال او را برکت ده، و عمل دستانش را بپذیر. بشکن کمر آنان را که بر ضد او برمی‌خیزند، کمر نفرت‌کنندگانش را تا دیگر برنخیزند.»
¹²دربارۀ بِنیامین گفت: «محبوب خداوند نزد او به امنیت ساکن می‌شود؛ خدا او را تمامی روز احاطه می‌کند، و او در میان کتفهایش قرار می‌یابد.»
¹³دربارۀ یوسف گفت: «سرزمینش از خداوند برکت یابد، از بهترین نعمتهای آسمان، و شبنم، از آبهای ژرف در زیرِ زمین؛
¹⁴از بهترین محصولات آفتاب، و از بهترین حصاد ماهها؛
¹⁵از بهترین نعماتِ کوههای کهن، و از بهترین محصولات تَلهای جاویدان،
¹⁶از نفایس زمین و پری آن، و از لطف آن که در بوته ساکن بود. باشد که این همه بر سر یوسف فرود آید، بر تارکِ سرِ آن که سرورِ برادران خود باشد.
¹⁷گاوِ نخست‌زاده است او، و پر از شکوه، شاخهای‌گاو وحشی را مانَد شاخهای او؛ با آنها قومها را خواهد زد، همگی ایشان را تا به اقصای زمین. آنان ده هزارانِ اِفرایِم‌اند، و هزارانِ مَنَسی.»
¹⁸و دربارۀ زِبولون گفت: «ای زِبولون، در بیرون رفتنت شادمان باش، و ای یِساکار، در خیمه‌های خویش شادی کن.
¹⁹قومها را به کوه خویش فرا~خواهند خواند، قربانیهای شایسته در آنجا تقدیم خواهند کرد؛ زیرا وفور نعمت دریا را خواهند مکید، و گنجهای نهان در میان ریگها را.»
²⁰و دربارۀ جاد گفت: «متبارک باد آنکه جاد را وسعت می‌بخشد! جاد همچون شیر کمین می‌کند، و بازو و تارَکِ سر را می‌درد.
²¹بهترین زمین را برای خود فراهم آورد، زیرا در آنجا سهم یک حاکم به او اختصاص یافته بود؛ او با رؤسای قوم آمد، و با اسرائیل عدالت خداوند و داوریهای او را به جای آورد.»
²²و دربارۀ دان گفت: «دان شیربچه‌ای است که از باشان می‌جهد.»
²³و دربارۀ نَفتالی گفت: «ای نَفتالی که از لطف خداوند سرشار و از برکاتِ وی آکنده‌ای، مغرب و جنوب را به تصرف آور!»
²⁴و دربارۀ اَشیر گفت: «اَشیر بیش از همۀ پسران برکت یابد؛ باشد که محبوبترین در میان برادرانش باشد، و پای خویش را در روغن فرو~برد.
²⁵پشت‌بندهای تو از آهن و برنج خواهد بود، و در تمامی روزهایت نیرومند خواهی بود.
²⁶«ای یِشورون، کسی چون خدا نیست، که سوار بر آسمانها به یاری‌ات بشتابد، سوار بر ابرها، در کبریایی خویش.
²⁷خدای ازلی مخفیگاه توست، و زیر تو بازوان جاودانی است. او دشمن را از برابر تو خواهد راند، و خواهد گفت: ”هلاک کن.“
²⁸پس اسرائیل در امنیت به سر خواهد برد، چشمۀ یعقوب به تنهایی، در سرزمین غله و شراب، که آسمانش شبنم می‌باراند.
²⁹خوشا به حال تو ای اسرائیل! کیست مانند تو؟ ای قومِ نجات یافته به دست خداوند! او سپرِ اعانت و شمشیرِ ظفر توست. دشمنان تو مطیع تو خواهند شد و تو بر پشت آنها پا خواهی نهاد.»

34:1 پس موسی از دشتهای موآب به قلۀ پیسگاه در کوه نِبو که برابر اَریحاست برآمد، و خداوند تمامی زمین را به او نشان داد، از جِلعاد تا دان،
²و تمامی نَفتالی و قلمرو اِفرایِم و مَنَسی، و تمامی سرزمین یهودا را تا دریای غرب،
³و صحرای نِگِب، و دشت، یعنی وادی اَریحا را که شهر نخلستان است، تا صوعَر.
⁴و خداوند وی را گفت: «این است سرزمینی که برای ابراهیم و اسحاق و یعقوب سوگند خورده، گفتم آن را به نسل شما خواهم داد. تو را رخصت دادم به چشمان خود آن را ببینی، اما بدان‌جا عبور نخواهی کرد.»
⁵پس موسی، خدمتگزار خداوند در آنجا، در سرزمین موآب، بر طبق کلام خداوند درگذشت،
⁶و او را در سرزمین موآب، مقابل بِیت‌فِعور، در وادی به خاک سپرد، اما تا به امروز کسی نمی‌داند قبر او کجاست.
⁷موسی به هنگام وفات، یکصد و بیست سال دا‌شت؛ نه چشمانش تار و نه نیرویش کم شده بود.
⁸و بنی‌اسرائیل سی روز در دشتهای موآب برای موسی گریستند. پس روزهای زاری و ماتم برای موسی به پایان رسید.
⁹و یوشَع پسر نون پر از روح حکمت بود، از آن رو که موسی دستان خود را بر وی نهاده بود. پس بنی‌اسرائیل از او اطاعت می‌کردند و مطابق آنچه خداوند به موسی فرمان داده بود، عمل می‌نمودند.
¹⁰تا کنون پیامبری همچون موسی در اسرائیل برنخاسته است که خداوند او را رو در رو شناخته باشد،
¹¹با آن همه آیات و معجزات که خداوند او را فرستاد تا در سرزمین مصر انجام دهد، در برابر فرعون و همۀ خادمان او، و در تمامی سرزمینش،
¹²و با آن قدرت عظیم و کارهای مَهیب که موسی در برابر دیدگان همۀ اسرائیل به عمل آورد.

6:1 در سالی که عُزّیای پادشاه درگذشت، خداوند را دیدم که بر تختی بلند و رفیع نشسته بود و دامنِ ردایش معبد را پر ساخته بود.
²بر فراز او سَرافین ایستاده بودند. هر یک از آنها شش بال داشت: با دو بال روی خود را می‌پوشانید، با دو بال پا‌های خود را، و با دو بال نیز پرواز می‌کرد.
³هر یک از آنها به دیگری ندا در داده، می‌گفت: «قدوس، قدوس، قدوس است خداوندِ لشکرها؛ تمامی زمین از جلال او مملو است.»
⁴پایه‌های آستانه از آوای او که ندا می‌کرد می‌لرزید و خانه از دود آکنده بود.
⁵پس گفتم: «وای بر من که هلاک شده‌ام! زیرا که مردی ناپاک لب هستم و در میان قومی ناپاک لب ساکنم، و چشمانم پادشاه، خداوند لشکرها را دیده است!»
⁶آنگاه یکی از سَرافین پروازکنان نزد من آمد. او در دست خود اَخگری داشت که با انبُر از مذبح برگرفته بود.
⁷با آن دهانم را لمس کرد و گفت: «هان، این لبانت را لمس کرده است؛ تقصیرت رفع شده و گناهت کفاره گشته است.»
⁸آنگاه آوای خداوندگار را شنیدم که می‌گفت: «کِه را بفرستم و کیست که برای ما برود؟» گفتم: «لبیک؛ مرا بفرست!»
⁹فرمود: «برو و به این قوم بگو: «”همچنان بشنوید، اما نفهمید؛ همچنان ببینید، اما درک نکنید.“
¹⁰دل این قوم را سخت ساز، گوشهایشان را سنگین کن، و چشمانشان را ببند؛ مبادا با چشمان خود ببینند، و با گوشهای خود بشنوند، و با دلهای خویش بفهمند، و بازگشت کرده، شفا یابند.»
¹¹آنگاه پرسیدم: «خداوندگارا، تا به کِی؟» پاسخ آمد: «تا آنگاه که شهرها ویران گشته، از سَکَنه تهی شوند؛ و خانه‌ها بدون آدمی و زمین، خراب و ویران گردد.
¹²تا آنگاه که خداوند آدمیان را دور سازد، و در میان این سرزمین مکانهای متروک، بسیار گردد.
¹³حتی اگر یک‌دهم در آن باقی مانند، دیگر بار سوخته خواهد شد؛ مانند درخت بلوط یا چنار، که چون قطع شود کُنده‌اش باقی می‌ماند. ذریتِ مقدسْ کُندۀ آن خواهد بود.»

3:1 پس چون با مسیح برخیزانیده شده‌اید، آنچه را که در بالاست بجویید، آنجا که مسیح به دست راست خدا نشسته است.
²به آنچه در بالاست بیندیشید، نه به آنچه بر زمین است.
³زیرا مُردید و زندگی شما اکنون با مسیح در خدا پنهان است.
⁴چون مسیح که زندگی شماست، ظهور کند، آنگاه شما نیز همراه او با جلال ظاهر خواهید شد.
⁵پس، هرآنچه را در وجود شما زمینی است، بکُشید، یعنی بی‌عفتی، ناپاکی، هوی و هوس، امیال زشت و شهوت‌پرستی را که همان بت‌پرستی است.
⁶به سبب همینهاست که غضب خدا بر سرکشان نازل می‌شود.
⁷شما نیز در زندگی گذشتۀ خود به این راهها می‌رفتید.
⁸امّا اکنون باید همۀ اینها را از خود دور کنید، یعنی خشم، عصبانیت، بدخواهی، ناسزاگویی و سخنان زشت را از دهان خود.
⁹به یکدیگر دروغ مگویید، زیرا آن انسانِ قدیم را با کارهایش از تن به در آورده‌اید
¹⁰و انسانِ جدید را در بر کرده‌اید، که در معرفتِ حقیقیْ هر آن نو می‌شود تا به صورت آفرینندۀ خویش در‌آید.
¹¹در این انسانِ جدید، یونانی یا یهودی، ختنه‌شده یا ختنه‌ناشده، بَربَر یا سَکایی، غلام یا آزاد دیگر معنی ندارد، بلکه مسیح همه چیز و در همه است.
¹²پس همچون قوم برگزیدۀ خدا که مقدّس و بسیار محبوب است، خویشتن را به شفقت، مهربانی، فروتنی، ملایمت و صبر ملبس سازید.
¹³نسبت به یکدیگر بردبار باشید و چنانچه کسی نسبت به دیگری کدورتی دارد، او را ببخشاید. چنانکه خداوند شما را بخشود، شما نیز یکدیگر را ببخشایید.
¹⁴و بر روی همۀ اینها محبت را در بر کنید که همه چیز را به هم می‌پیوندد و شما را کامل می‌گرداند.
¹⁵صلح مسیح بر دلهایتان حکمفرما باشد، زیرا فرا~خوانده شده‌اید تا چون اعضای یک بدن در صلح و صفا به سر برید، و شکرگزار باشید.
¹⁶کلام مسیح به دولتمندی در شما ساکن شود؛ و با مزامیر، سرودها و نغمه‌هایی که از روح است، با کمال حکمت یکدیگر را پند و تعلیم دهید؛ و با شکرگزاری و از صمیم دل برای خدا بسرایید.
¹⁷و هرآنچه کنید، چه در گفتار و چه در کردار، همه را به نام خداوندْ عیسی انجام دهید، و به واسطۀ او خدای پدر را شکر‌گزارید.
¹⁸ای زنان، تسلیم شوهران خود باشید، چنانکه در خداوند شایسته است.
¹⁹ای شوهران، زنان خود را محبت کنید و به آنان تندی روا مدارید.
²⁰ای فرزندان، والدین خود را در هر امری اطاعت کنید، زیرا این خداوند را خشنود می‌سازد.
²¹ای پدران، فرزندان خویش را تلخکام مسازید، مبادا دلسرد شوند.
²²ای غلامان، اربابان زمینی خویش را در هر امری اطاعت کنید، نه فقط آنگاه که مراقب شما هستند و یا برای جلب توجه‌شان، بلکه با اخلاص قلبی و به احترام خداوند مطیع باشید.
²³هر کاری را از جان و دل چنان انجام دهید که گویی برای خداوند کار می‌کنید، نه برای انسان،
²⁴زیرا می‌دانید پاداشتان میراثی است که از خداوند خواهید یافت، چرا که در حقیقت خداوندْ مسیح را خدمت می‌کنید.
²⁵هر کس بدی کند، سزای عمل بد خویش را خواهد دید و تبعیضی در کار نیست.

4:1 ای اربابان، با غلامان خود به عدل و انصاف رفتار کنید، زیرا می‌دانید که شما را نیز اربابی است در آسمان.
²با هوشیاری و شکرگزاری، خود را وقف دعا کنید.
³و برای ما نیز دعا کنید، تا خدا دری به روی پیام ما بگشاید تا بتوانیم راز مسیح را بیان کنیم، رازی که به‌خاطر آن به زنجیر کشیده شده‌ام.
⁴دعا کنید که بتوانم آن را به‌روشنی بیان کنم، چنانکه شایسته است.
⁵با مردمانِ بیرون حکیمانه رفتار کنید و از هر فرصتی بیشترین بهره را برگیرید.
⁶سخنان شما همیشه پر از فیض و سنجیده باشد، تا بدانید هر کس را چگونه پاسخ دهید.
⁷تیخیکوس شما را به کمال از احوال من آگاه خواهد ساخت. او برادری عزیز، خادمی امین و همکار من در خداوند است.
⁸او را نزدتان می‌فرستم تا از احوال ما آگاه شوید، و تا دل شما را تشویق کند.
⁹او همراه اونِسیموس، برادر امین و عزیز ما که از خود شماست، نزدتان می‌آید. ایشان شما را از هرآنچه در اینجا می‌گذرد آگاه خواهند ساخت.
¹⁰آریستارخوس که با من در زندان است، برای شما سلام می‌فرستد؛ همچنین مَرقُس، پسر عموی برنابا، برایتان سلام دارد. پیشتر به شما دربارۀ او سفارش کرده‌ام که هر گاه نزدتان بیاید، به‌گرمی پذیرایش شوید.
¹¹عیسی نیز که یوستوس خوانده می‌شود، برای شما سلام می‌فرستد. در میان همکارانم در کار پادشاهی خدا، تنها این چند تن، یهودی‌نژادند، و ایشان مایۀ تسلی من بوده‌اند.
¹²اِپافْراس که از خود شما و خادم مسیحْ عیسی است، برایتان سلام دارد. او همواره در دعا برای شما مجاهده می‌کند، تا با بلوغ کامل، استوار بایستید، و از هرآنچه مطابق با خواست خداست، آکنده باشید.
¹³من شاهدم که او برای شما و آنان که در لائودیکیه و هیراپولیس هستند، چه بسیار محنت می‌کشد.
¹⁴لوقا پزشک محبوب و همچنین دیماس شما را سلام می‌فرستند.
¹⁵به برادران ما در لائودیکیه و همچنین به نیمفا و کلیسایی که در خانۀ این بانو بر پا می‌شود، سلام برسانید.
¹⁶پس از آنکه این نامه برای شما خوانده شد، ترتیبی دهید که در کلیسای لائودیکیه نیز خوانده شود؛ شما نیز نامه به لائودیکیه را بخوانید.
¹⁷به آرخیپوس بگویید: «به هوش باش تا خدمتی را که در خداوند یافته‌ای به کمال رسانی.»
¹⁸من، پولس، این درود را با خط خود می‌نویسم. زنجیرهای مرا به یاد داشته باشید. فیض با شما باد.