برنامه مطالعه روزانه

7:1 چون حصار بنا شد و در‌هایش را بر پا داشتم، و نگهبانان، سرایندگان و لاویان تعیین شدند،
²ادارۀ امور اورشلیم را به برادرم حَنانی، و حَنَنیا فرماندۀ اَرگ، سپردم زیرا مردی بود امین و خداترس‌تر از بیشتر مردم.
³آنگاه ایشان را گفتم: «دروازه‌های اورشلیم نباید تا پیش از گرم شدن آفتاب گشوده شود. تا زمانی که نگهبانان پاس می‌دهند، باید درها را بسته نگاه داشته، قفل کنند. همچنین از ساکنان اورشلیم نگهبانان تعیین کنید تا برخی بر جایگاه خود و برخی در مقابل خانۀ خویش پاس دهند.»
⁴شهر وسیع و بزرگ بود ولی ساکنان آن اندک بودند و خانه‌ها هنوز بنا نشده بود.
⁵پس خدایم این را در دل من نهاد که نُجبا و صاحبمنصبان و مردم را گرد آورم تا بر طبق نسب‌نامه‌هایشان نامنویسی شوند. و نسب‌نامۀ نخستین بازگشتگان را یافتم که در آن چنین نوشته شده بود:
⁶اینانند اهل ولایت که از میان تبعیدیانی که نبوکدنصر، پادشاه بابِل، به اسارت برده بود، برآمدند. آنان به اورشلیم و یهودا بازگشته، هر یک به شهر خویش رفتند.
⁷ایشان همراه زروبابِل، یِشوعَ، نِحِمیا، عَزَریا، رَعَمیا، نَحَمانی، مُردِخای، بِلشان، مِسفارِت، بِغوای، نِخوم و بَعَنا آمدند. شمار مردان قوم اسرائیل:
⁸پسران فَرعوش، ۲۱۷۲.
⁹پسران شِفَطیا، ۳۷۲.
¹⁰پسران آرَح، ۶۵۲.
¹¹پسران فَحَت‌موآب، یعنی پسران یِشوعَ و یوآب، ۲۸۱۸ نفر.
¹²پسران عیلام، ۱۲۵۴.
¹³پسران زَتّو، ۸۴۵.
¹⁴پسران زَکّای، ۷۶۰.
¹⁵پسران بِنّوی، ۶۴۸.
¹⁶پسران بِبای، ۶۲۸.
¹⁷پسران عَزجَد، ۲۳۲۲.
¹⁸پسران اَدونیقام، ۶۶۷.
¹⁹پسران بِغوای، ۲۰۶۷.
²⁰پسران عادین، ۶۵۵.
²¹پسران آطیر، از خاندان حِزِقیا، ۹۸.
²²پسران حاشوم، ۳۲۸.
²³پسران بیصای، ۳۲۴.
²⁴پسران حاریف، ۱۱۲.
²⁵پسران جِبعون، ۹۵.
²⁶مردان بِیت‌لِحِم و نِطوفَه، ۱۸۸.
²⁷مردان عَناتوت، ۱۲۸.
²⁸مردان بِیت‌عَزمَوِت، ۴۲.
²⁹مردان قَریه‌یِعاریم و کِفیرَه و بِئیروت، ۷۴۳.
³⁰مردان رامَه و جِبَع، ۶۲۱.
³¹مردان مِکماس، ۱۲۲.
³²مردان بِیت‌ئیل و عای، ۱۲۳.
³³مردان نِبوی دیگر، ۵۲.
³⁴پسران عیلامِ دیگر، ۱۲۵۴.
³⁵پسران حاریم، ۳۲۰.
³⁶پسران اَریحا، ۳۴۵.
³⁷پسران لود و حادید و اونو، ۷۲۱.
³⁸پسران سِنائَه، ۳۹۳۰.
³⁹کاهنان: پسران یِدَعیا، از خاندان یِشوعَ، ۹۷۳.
⁴⁰پسران اِمّیر، ۱۰۵۲.
⁴¹پسران فَشحور، ۱۲۴۷.
⁴²پسران حاریم، ۱۰۱۷.
⁴³لاویان: پسران یِشوعَ، از خاندان قَدمیئیل و از خاندان هودوا، ۷۴.
⁴⁴سرایندگان: پسران آساف، ۱۴۸.
⁴⁵نگهبانان: پسران شَلّوم، پسران آطیر، پسران طَلمون، پسران عَقّوب، پسران حَطیطا و پسران شوبای، ۱۳۸.
⁴⁶خادمان معبد: پسران صیحا، پسران حَسوفا، پسران طَبّاعوت،
⁴⁷پسران قیروس، پسران سیعا، پسران فادون،
⁴⁸پسران لِبانَه، پسران خَجابَه، پسران شَلمای،
⁴⁹پسران حانان، پسران جِدّیل، پسران جاحَر،
⁵⁰پسران رِآیا، پسران رِصین، پسران نِقودا،
⁵¹پسران جَزّام، پسران عُزَّه، پسران فاسیَح،
⁵²پسران بیسای، پسران مِعونیم، پسران نِفوشِسیم،
⁵³پسران بَقبوق، پسران حَقوفا، پسران حَرحور،
⁵⁴پسران بَصلیت، پسران مِحیدا، پسران حَرشا،
⁵⁵پسران بَرقوس، پسران سیسِرا، پسران تامَح،
⁵⁶پسران نِصیَح، پسران حَطیفا.
⁵⁷پسران خادمان سلیمان: پسران سوطای، پسران سوفِرِت، پسران فِریدا،
⁵⁸پسران یَعَلا، پسران دَرقون، پسران جِدّیل،
⁵⁹پسران شِفَطیا، پسران حَطّیل، پسران فوخِرِه‌حَظِبائیم و پسران آمون.
⁶⁰شمار خادمان معبد و پسران خادمان سلیمان بر روی هم ۳۹۲ بود.
⁶¹اینانند کسانی که از شهرهای تِل‌مِلَح و تِل‌حَرشا و کِروب و اَدّون و اِمّیر برآمدند، اما نمی‌توانستند نشان دهند که خاندان و دودمانشان از اسرائیلند:
⁶²پسران دِلایا و پسران طوبیا و پسران نِقودا، ۶۴۲.
⁶³از کاهنان: پسران حَبایا، پسران هَقّوص و پسران بَرزِلّایی، که یکی از دختران بَرزِلّایی جِلعادی را به زنی گرفت، و به نام ایشان نامیده شد.
⁶⁴اینان نامهای خود را در میان کسانی که در نسب‌نامه‌ها ثبت شده بودند جستجو کردند، اما نیافتند، از این رو به سبب نداشتن شرایط لازم از کهانت محروم شدند.
⁶⁵پس فرماندار به ایشان گفت تا کاهنی دارای اوریم و تُمّیم برنخیزد نباید از خوراک بسیار مقدس بخورند.
⁶⁶شمار تمامی جماعت بر روی هم ۴۲۳۶۰ تن بود،
⁶⁷سوای غلامان و کنیزان ایشان که شمار آنها ۷۳۳۷ تن بود. آنان ۲۴۵ سرایندۀ مرد و زن نیز داشتند.
⁶⁸شمار اسبان ایشان ۷۳۶، قاطرانشان ۲۴۵،
⁶⁹شترانشان ۴۳۵ و الاغانشان ۶۷۲۰ بود.
⁷⁰برخی از سران خاندانها به جهت انجام کار هدیه دادند. فرماندار ۱۰۰۰ دِرهَمِ طلا، ۵۰ پیاله و ۵۳۰ دست پیراهن کهانت به خزانه اهدا کرد.
⁷¹برخی از سران خاندانها ۲۰۰۰۰ دِرهَمِ طلا و ۲۲۰۰ مینای نقره به جهت انجام کار به خزانه اهدا کردند.
⁷²و آنچه مابقی قوم اهدا کردند ۲۰۰۰۰ دِرهَمِ طلا، ۲۰۰۰ مینای نقره و ۶۷ دست پیراهن کهانت بود.
⁷³پس کاهنان و لاویان و نگهبانان دروازه و سرایندگان و برخی از مردم و خادمان معبد و تمامی اسرائیل در شهرهایشان سکونت گزیدند. چون ماه هفتم فرا~رسید، بنی‌اسرائیل در شهرهایشان قرار گزیده بودند.

2:1 در صَهیون کَرِنا بنوازید؛ در کوه مقدس من صدای آنها را بلند کنید! همۀ ساکنان این سرزمین بر خود بلرزند، زیرا که روز خداوند می‌آید، و به‌واقع نزدیک شده است؛
²روزِ تیره و تاریک، روز ابرها و تاریکی غلیظ! همچون فجرِ در حال گسترش بر کوهها، سپاهی عظیم و نیرومند می‌آید، که نظیر آن از ازل نبوده و پس از آن نیز تا سالها و نسلهای متمادی نخواهد بود.
³پیش روی آنها آتش فرو~می‌بلعد، و در پسِ آنها شعله زبانه می‌کشد. پیش روی آنها زمین همچون باغ عدن است، در پس آنها بیابان بایر، و چیزی از دستشان در امان نیست.
⁴منظر ایشان مانند منظر اسبان است، و همچون اسبان جنگی می‌تازند.
⁵با صدایی چون صدای ارابه‌ها، بر فراز کوهها می‌جهند، با صدایی همچون صدای شعلۀ آتش که کاه را بسوزاند، و همچون سپاهی نیرومند که برای جنگ صف‌آرایی کرده باشد.
⁶در برابر آنها ملتها در عذابند، و رنگ از رخسارها می‌رود.
⁷همچون جنگاوران می‌دوند، و مانند مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند. هریک در صف خویش گام برمی‌دارند، و از مسیر خود منحرف نمی‌شوند.
⁸بر یکدیگر ازدحام نمی‌کنند، زیرا هر یک در مسیر خود پیش می‌روند. از میان استحکامات هجوم می‌آورند، و صفوف خود را نمی‌شکنند.
⁹بر شهر برمی‌جهند، و بر حصارها می‌دوند؛ از خانه‌ها بالا می‌روند، و از پنجره‌ها چون دزد به درون می‌آیند.
¹⁰زمین پیش روی ایشان می‌لرزد، و آسمانها به لرزه درمی‌آید؛ خورشید و ماه تاریک می‌شوند، و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.
¹¹خداوند آواز خویش را پیش روی سپاه خود بلند می‌کند، براستی که اردوی او بسیار عظیم است؛ آنان که فرمان او را به جا می‌آورند، زورآورند. زیرا که روز خداوند عظیم است، و بسیار مَهیب؛ کیست که آن را تاب آورَد؟
¹²خداوند می‌فرماید: «با این حال، حتی همین الان با تمامی دل خود، و با روزه و گریه و ماتم، نزد من بازگشت کنید؛
¹³دل خود را چاک زنید، نه جامۀ خویش را.» به سوی یهوه خدای خود بازگشت کنید زیرا او فیاض و رحیم است، دیرخشم و آکنده از محبت، و از بلا منصرف می‌شود.
¹⁴کسی چه دانَد؟ شاید برگردد و منصرف شده، از پس خود برکتی باقی گذارد، یعنی هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی را برای یهوه خدای شما.
¹⁵در صَهیون کَرِنا بنوازید، زمانی را به روزه اختصاص دهید، و به گردهم‌آییِ مخصوص فرا~خوانید.
¹⁶قوم را گرد آورید، و جماعت را تقدیس نمایید؛ پیران را جمع کنید، و کودکان و شیرخوارگان را گرد آورید. داماد از حُجرۀ خویش به در آید، و عروس از حِجله‌اش.
¹⁷کاهنان که خادمان خداوندند، میان رواق و مذبح بگریند و بگویند: «خداوندا، بر قوم خویش رحم فرما، و میراث خود را اسباب تمسخر مگردان، و نه ضرب‌المثل در میان قومها. چرا در میان ملتها بگویند: ”خدای ایشان کجاست؟“»
¹⁸پس خداوند برای سرزمین خویش به غیرت آمد، و بر قوم خویش شفقت فرمود.
¹⁹و خداوند قوم خود را اجابت کرده، گفت: «اینک من برای شما گندم و شراب تازه و روغن می‌فرستم، تا بخورید و سیر شوید. و دیگر هرگز شما را در میان قومها اسباب تمسخر نخواهم ساخت.
²⁰لشکر شمالی را از شما دور خواهم کرد، و آن را به سرزمینی خشک و بایر خواهم راند، به گونه‌ای که سرِ آن به دریای شرقی و تَهِ آن به دریای غربی برسد. بوی بدش بلند خواهد شد، و بوی تعفنش به هوا بر خواهد خاست، چراکه کارهای بزرگ کرده است.
²¹«ای زمین، ترسان مباش! بلکه وجد و شادی کن، زیرا خداوند کارهای عظیم کرده است.
²²ای جانوران صحرا مهراسید، زیرا مرتعهای صحرا سبز شده است؛ درختان میوه آورده‌اند، و درختان انجیر و انگور بارِ کامل داده‌اند.
²³ای فرزندان صَهیون، در یهوه خدای خود وجد و شادی کنید، زیرا که بارانِ اوّلین را به اندازه به شما داده است؛ او باران فراوان بر شما بارانیده، یعنی بارانهای اوّلین و آخرین را، همچون گذشته.
²⁴خرمنگاه‌ها از گندم آکنده خواهد شد، و خمره‌ها از شراب تازه و روغن لبریز خواهد گشت.
²⁵سالهایی را که ملخها خوردند جبران خواهم کرد، ملخهای دونده و جهنده و فرو~بلعنده و جونده، یعنی همان لشکر عظیم من که به میان شما فرستادم.
²⁶خوراکِ بسیار خورده، سیر خواهید شد، و نام یهوه خدای خود را خواهید ستود، نام او را که در حق شما کارهای شگفت کرده است؛ و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
²⁷آنگاه خواهید دانست که من در میان اسرائیل هستم، و من یهوه خدای شمایم، و دیگری نیست؛ و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
²⁸«پس از آن، روح خود را بر تمامی بشر فرو~خواهم ریخت؛ پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد، پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید.
²⁹نیز در آن روزها حتی بر غلامان و کنیزان، روح خود را فرو~خواهم ریخت.
³⁰در آسمان و بر زمین عجایب به ظهور خواهم آورد، از خون و آتش و ستونهای دود.
³¹پیش از فرا~رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند، خورشید به تاریکی و ماه به خون بدل خواهد شد.
³²و هر که نام خداوند را بخواند، رهایی خواهد یافت؛ زیرا بر کوه صَهیون و در اورشلیم رهایی‌یافتگانی خواهند بود، همان‌گونه که خداوند فرموده، و در میان بازماندگان، کسانی که خداوند ایشان را فرا~خوانده است.

1:1 از پولس و سیلاس و تیموتائوس، به کلیسای تسالونیکیان که در خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح‌اند:
²فیض و سلامتی از سوی خدا، پدر ما، و خداوندْ عیسی مسیح بر شما باد.
³ای برادران، ما باید همواره خدا را به‌خاطر وجود شما شکر گوییم، و سزاوار نیز همین است، زیرا ایمان شما هر چه بیشتر رشد می‌کند و محبت هر یک از شما به یکدیگر فزونی می‌یابد.
⁴از این رو، ما در کلیساهای خدا به‌خاطر پایداری و ایمان شما در تحمّل آزارها و سختیها، به وجودتان افتخار می‌کنیم.
⁵اینها همه نشان داوری عادلانۀ خداست، و ثمرش این است که شما شایستۀ پادشاهی خدا شمرده خواهید شد که در راهش رنج می‌برید.
⁶زیرا این عادلانه است که خدا آنان را که شما را رنج می‌دهند، به رنج عوض دهد،
⁷و شما را که رنج می‌برید با ما آرام بخشد. این زمانی واقع خواهد شد که خداوندْ عیسی همراه با فرشتگانِ نیرومند خویش با آتشی فروزان از آسمان ظهور کند.
⁸او خدانشناسان و نافرمانانِ به انجیل خداوند ما عیسی را کیفر خواهد داد.
⁹جزای ایشان هلاکت جاودانی از حضور خداوند و از جلالِ قدرت او خواهد بود،
¹⁰در آن روز که او می‌آید تا در مقدسین خود تمجید شود و در میان همۀ آنان که ایمان آورده‌اند، مایۀ شگفتی گردد. این شامل شما نیز خواهد بود، چرا که به شهادت ما ایمان آورده‌اید.
¹¹از همین رو، پیوسته برای شما دعا می‌کنیم تا خدای ما شما را شایستۀ دعوت خود شمارد و به نیروی خود هر قصد نیکو و هر عملی را که از ایمان شما سرچشمه می‌گیرد، به انجام رساند،
¹²و تا نام خداوند ما عیسی در شما جلال یابد، و شما نیز در او جلال یابید، بر حسب فیض خدای ما و خداوندْ عیسی مسیح.

2:1 ای برادران، دربارۀ آمدن خداوند ما عیسی مسیح و گِرد آمدن ما نزد او، استدعا داریم
²از پیام نبوّتی یا گفته یا نامه‌ای که گویا از ما باشد، بدین مضمون که روز خداوند هم‌اکنون فرا~رسیده است، زود متزلزل یا مشوّش مشوید.
³مگذارید هیچ‌کس به هیچ طریقی شما را فریب دهد. زیرا تا نخست آن عِصیان واقع نشود و آن مرد بی‌دین که فرزند هلاکت است به ظهور نرسد، آن روز فرا~نخواهد رسید.
⁴او با هرآنچه خدا خوانده می‌شود و مورد پرستش قرار می‌گیرد، مخالفت می‌ورزد و خود را بالاتر قرار می‌دهد، تا آنجا که در معبد خدا جلوس می‌کند و خود را خدا معرفی می‌نماید.
⁵آیا به یاد ندارید هنگامی که با شما بودم اینها را به شما می‌گفتم؟
⁶شما می‌دانید که اکنون چه چیزی مانع است و سبب می‌شود که او تنها در زمان مناسب خود ظهور کند.
⁷زیرا سِرّ بی‌دینی هم‌اکنون نیز عمل می‌کند، امّا فقط تا وقتی که آن که تا به حال مانع است از میان برداشته شود.
⁸آنگاه آن بی‌دین ظاهر خواهد شد، که خداوندْ عیسی با نَفَس دهان خود او را هلاک خواهد کرد و با درخشندگیِ ظهور خویش او را نابود خواهد ساخت.
⁹ظهور آن بی‌دین به نیروی شیطان و همراه با همه گونه معجزات و آیات و عجایبِ گمراه‌کننده خواهد بود،
¹⁰و نیز همراه با همه گونه شرارت که راهیان طریق هلاکت را فریفته می‌سازد. ایشان از آن رو هلاک می‌شوند که نخواستند حقیقت را دوست بدارند تا نجات یابند.
¹¹پس خدا ایشان را به توهّمی بزرگ دچار خواهد کرد، به گونه‌ای که دروغ را باور خواهند داشت،
¹²تا همۀ کسانی که حقیقت را باور نکرده و از شرارت خشنود گشته‌اند، محکوم شوند.
¹³امّا ای برادران که محبوب خدایید، ما باید همواره خدا را به‌خاطر وجود شما شکر گوییم، زیرا خدا شما را از آغاز برگزید تا به واسطۀ عمل تقدیس‌کنندۀ روح و ایمان به حقیقت نجات یابید.
¹⁴او شما را به واسطۀ انجیل ما فرا~خواند تا از جلال خداوند ما عیسی مسیح برخوردار شوید.
¹⁵پس، ای برادران، استوار باشید و سنّتهایی را که چه با سخنِ زبان و چه با نامه به شما سپردیم، نگاه دارید.
¹⁶خودِ خداوند ما عیسی مسیح و پدر ما خدا که ما را محبت کرد و به فیض خود به ما دلگرمی جاودانی و امیدی نیکو بخشید،
¹⁷شما را دلگرمی بخشد و در هر کردار و گفتار نیکو استوار گرداند.