برنامه مطالعه روزانه

10:1 اینانند کسانی که مُهر خود را بر پیمان زدند: نِحِمیای فرماندار، پسر حَکَلیا. صِدِقیا،
²سِرایا، عَزَریا، اِرمیا،
³فَشحور، اَمَریا، مَلکیا،
⁴حَطّوش، شِبَنیا، مَلّوک،
⁵حاریم، مِرِموت، عوبَدیا،
⁶دانیال، جِنِتون، باروک،
⁷مِشولّام، اَبیّا، میامین،
⁸مَعَزیا، بِلجای و شِمَعیا. اینان کاهنان بودند.
⁹لاویان: یِشوعَ پسر اَزَنیا، بِنّوی از پسران حیناداد، و قَدمیئیل؛
¹⁰و برادران ایشان: شِبَنیا، هودیا، قِلیطا، فِلایا، حانان،
¹¹میکا، رِحوب، حَشَبیا،
¹²زَکّور، شِرِبیا، شِبَنیا،
¹³هودیا، بانی و بِنینو.
¹⁴سران قوم: فَرعوش، فَحَت‌موآب، عیلام، زَتّو، بانی،
¹⁵بونّی، عَزجَد، بِبای،
¹⁶اَدونیا، بِغوای، عادین،
¹⁷عاطیر، حِزِقیا، عَزّور،
¹⁸هودیا، حاشوم، بیصای،
¹⁹حاریف، عَناتوت، نِبای،
²⁰مَجفیعاش، مِشُلّام، حِزیر،
²¹مِشیزَبئیل، صادوق، یَدُّوَع،
²²فِلَطیا، حانان، عَنایا،
²³هوشع، حَنَنیا، حَشّوب،
²⁴هَلّوحیش، فِلحا، شوبیق،
²⁵رِحوم، حَشَبنا، مَعَسیا،
²⁶اَخیّا، حانان، عَنان،
²⁷مَلّوک، حاریم و بَعَنا.
²⁸مابقی قوم، از کاهنان و لاویان و نگهبانان دروازه و سرایندگان و خادمان معبد تا همۀ کسانی که خویشتن را برای پیروی از شریعت خدا از اقوام ممالک جدا کرده‌اند، همراه با زنان و پسران و دخترانشان، یعنی همۀ صاحبان معرفت و فهم،
²⁹به برادران و بزرگان خویش پیوسته، خویشتن را زیر لعنت و سوگند قرار می‌دهند تا بنا بر شریعت خدا که به دست موسی، خادم خدا، عطا شد، سلوک کنند و همۀ فرمانهای یهوه خداوندگار ما و قوانین و فرایض او را نگاه داشته، به جای آورند.
³⁰«ما دخترانمان را به اقوام این سرزمین نخواهیم داد و دخترانشان را برای پسرانمان نخواهیم گرفت.
³¹و اگر اقوام این سرزمین در روز شَبّات کالا و یا هر گونه غَلّه برای فروش بیاورند، از ایشان چیزی در روز شَبّات یا هیچ روز مقدس دیگر نخواهیم خرید. و از محصول سال هفتم و مطالبۀ قرضها چشم می‌پوشیم.
³²«نیز خود را مکلّف می‌سازیم که هر ساله ثُلثِ مثقال برای خدمت خانۀ خدای خود بپردازیم:
³³به جهت نان حضور، هدیۀ آردی دائمی و قربانی تمام‌سوز دائمی، هدایای روزهای شَبّات و ماهِ نو و اعیاد مقرر، و به جهت هدایای مقدّس و قربانیهای گناه به منظور انجام کفاره برای قوم اسرائیل، و به جهت تمامی کارهای خانۀ خدای ما.
³⁴«ما کاهنان و لاویان و قوم، برای هدیۀ هیزم قرعه می‌افکنیم، تا آن را بر حسب خاندانهای خود، در اوقات مقرر سالانه، به خانۀ خدای خود بیاوریم تا بر مذبح یهوه خدای ما بنا بر آنچه در شریعت مکتوب است، سوخته شود.
³⁵«همچنین خود را مکلّف می‌سازیم که نوبرهای محصول زمینمان و نوبرهای همۀ میوه‌های هر گونه درخت را، سال به سال، به خانۀ خداوند بیاوریم،
³⁶و نخست‌زاده‌های پسران و احشام خود، یعنی نخست‌زاده‌های رمه و گلۀ خویش را نیز، بنا بر آنچه در شریعت مکتوب است، به خانۀ خدایمان بیاوریم، یعنی نزد کاهنانی که در خانۀ خدایمان خدمت می‌کنند.
³⁷به‌علاوه، نوبر خمیر خود و هدایای خویش و میوۀ هر گونه درخت و شراب تازه و روغن را نزد کاهنان به انبارهای خانۀ خدایمان خواهیم آورد و ده‌یک محصول زمینمان را برای لاویان خواهیم آورد، زیرا لاویانند که ده‌یکها را در تمامی شهرهای محل کار ما دریافت می‌کنند.
³⁸آنگاه که لاویان ده‌یکها را می‌گیرند، کاهنی از نسل هارون همراه ایشان باشد. لاویان ده‌یکِ ده‌یکها را به خانۀ خدای ما، به انبارهای خزانه بیاورند.
³⁹زیرا بنی‌اسرائیل و بنی‌لاوی باید هدایای غَلّه و شراب تازه و روغن را به انبارها بیاورند، جایی که ظروف قُدس و کاهنانی که خدمت می‌کنند و نگهبانان دروازه و سرایندگان، آنجایند. ما به خانۀ خدایمان بی‌توجهی نخواهیم کرد.»

2:1 خداوند چنین می‌گوید: «به سبب سه نافرمانی موآب، بلکه چهار نافرمانی‌اش، مکافات او را بر نخواهم گردانید، زیرا استخوانهای پادشاه اَدوم را سوزانید، آن‌سان که چون آهک شد.
²پس بر موآب آتش خواهم فرستاد، تا دژهای قِریوت را بسوزاند؛ و موآب در میان هنگامۀ جنگ خواهد مرد، در میان فریادها و صدای کَرِنا.
³و من حکمران را از میانش منقطع خواهم کرد و همۀ صاحبمنصبانش را با وی خواهم کشت؛» این است فرمودۀ خداوند.
⁴خداوند چنین می‌گوید: «به سبب سه نافرمانی یهودا، بلکه چهار نافرمانی‌اش، مکافاتش را بر نخواهم گردانید، زیرا ایشان شریعت خداوند را رد کردند و فرایض او را نگاه نداشتند. دروغهای آنها ایشان را به گمراهی کشانید، دروغهایی که پدرانشان از آنها پیروی می‌کردند.
⁵پس بر یهودا آتش خواهم فرستاد، تا کاخهای اورشلیم را بسوزاند.»
⁶خداوند چنین می‌گوید: «به سبب سه نافرمانی اسرائیل، بلکه چهار نافرمانی‌اش، مکافات او را بر نخواهم گردانید، زیرا شخص پارسا را به نقره می‌فروشند و نیازمند را به یک جفت صندل.
⁷سرِ بینوایان را بر خاکِ زمین پایمال می‌کنند و راه ستمدیدگان را کج می‌سازند؛ پسر و پدر با یک دختر همبستر می‌شوند و این‌گونه نام قدوس مرا بی‌حرمت می‌سازند.
⁸بر جامه‌هایی که گرو گرفته‌اند، در کنار هر مذبحی می‌خوابند، و شرابی را که با پولِ جریمه‌شدگان خریداری شده، در خانۀ خدای خود می‌نوشند.
⁹«حال‌آنکه من بودم که اَموریان را پیش روی ایشان هلاک کردم، آنان را که همچون سروْ بلند‌قامت و همچون بلوطْ تنومند بودند. من میوۀ او را از بالا از میان بردم، و ریشه‌هایش را از پایین.
¹⁰و من بودم که شما را از سرزمین مصر برآوردم، و چهل سال در بیابان هدایتتان کردم، تا سرزمین اَموریان را تصرف کنید.
¹¹برخی از پسرانتان را نبی مقرر داشتم و شماری از جوانانتان را نذیره. ای بنی‌اسرائیل، آیا چنین نیست؟» این است فرمودۀ خداوند.
¹²«اما شما به نذیره‌ها شراب نوشانیدید و انبیا را نهی کرده، گفتید: ”نبوّت مکنید!“
¹³«اینک من شما را در جای‌تان زیر فشار قرار می‌دهم، چنانکه ارابه‌ای پر از بافه‌ها چنین می‌کند.
¹⁴تیزرو توانِ گریز نخواهد داشت، نیرومند نیروی خویش را حفظ نخواهد کرد، و دلاور جان خویش را نخواهد رهانید.
¹⁵کمان‌گیر را یارای ایستادگی نخواهد بود، گریزپا جان به در نخواهد برد، و اسب‌سوار جان خویش را نخواهد رهانید؛
¹⁶و شجاع‌ترین جنگاوران در آن روز برهنه خواهند گریخت؛» این است فرمودۀ خداوند.

4:1 امّا روح، آشکارا می‌گوید که در زمانهای آخر، برخی از ایمان رویگردان شده، از ارواح گمراه‌کننده و تعالیم دیوها پیروی خواهند کرد.
²این تعالیم را دروغگویان و ریاکارانی می‌آورند که وجدانشان بی‌حس شده است.
³ایشان ازدواج را منع می‌کنند و به پرهیز از خوراکهایی فرمان می‌دهند که خدا آفریده تا مؤمنان که از حقیقت آگاهند، با شکرگزاری از آن بهره‌مند شوند.
⁴زیرا هرآنچه خدا آفریده است، نیکوست و هیچ چیز را نباید رد کرد، هر گاه با شکرگزاری پذیرفته شود،
⁵چرا که به وسیلۀ کلام خدا و دعا تقدیس می‌گردد.
⁶اگر این امور را به برادران گوشزد کنی، خادم نیکوی مسیحْ عیسی خواهی بود، پرورش یافته در کلامِ ایمان و تعلیمی نیکو که پیروی آن کرده‌ای.
⁷تو را با افسانه‌های کفرآمیز و حکایتهای پیرزنان کاری نباشد، بلکه خود را در دینداری تربیت کن.
⁸زیرا گرچه تربیت بدن را اندک فایده‌ای است، امّا دینداری برای همه چیز فایده دارد، و هم زندگی حال را وعده می‌دهد، هم حیات آینده را.
⁹این سخن درخور اعتماد و پذیرش کامل است
¹⁰که ما امید خویش را بر خدای زنده نهاده‌ایم که نجات‌دهندۀ جملۀ آدمیان، بخصوص مؤمنان است؛ و برای همین نیز زحمت می‌کشیم و جدّ و جهد می‌کنیم.
¹¹این امور را حکم فرما و تعلیم ده.
¹²مگذار هیچ‌کس تو را به سبب جوانی‌ات حقیر شمارد، بلکه در گفتار و کردار و محبت و ایمان و پاکی، همۀ مؤمنان را سرمشق باش.
¹³تا آمدنم، به قرائت کلام خدا و اندرز و تعلیم مشغول باش.
¹⁴به آن عطایی که در توست بی‌اعتنایی مکن، عطایی که به واسطۀ نبوّت یافتی، آنگاه که هیئت مشایخ بر تو دست گذاشتند.
¹⁵در این امور بکوش و خود را به تمامی وقف آن کن تا پیشرفت تو بر همه آشکار شود.
¹⁶به‌دقّت، مراقب شیوۀ زندگی و تعلیم خود باش. در آنها پایداری کن، که اگر چنین کنی خویشتن و شنوندگانت را نجات خواهی داد.

5:1 مرد سالخورده را توبیخ مکن، بلکه او را همچون پدر خود اندرز ده، و جوانان را همانند برادران خود،
²و زنان سالخورده را همچون مادران، و زنان جوانتر را همانند خواهران خویش، در کمال پاکی.
³بیوه‌زنانی را که براستی بی‌کس‌اند، حرمت گذار.
⁴امّا اگر بیوه‌زنی فرزندان و نوه‌ها دارد، آنان باید نخست بیاموزند که با نگاهداری از خانوادۀ خویش، دینداری خود را در عمل نشان دهند و این‌گونه دِین خود را به والدین و اجدادشان اَدا کنند، چرا که این خدا را خشنود می‌سازد.
⁵امّا آن که براستی بیوه است و بی‌کس، امیدش یکسره بر خداست و شب و روز را به دعا و طلب کمک از خدا می‌گذراند.
⁶حال آنکه بیوه‌زنی که زندگی را به لذتجویی می‌گذراند، در حالِ حیات، مرده است.
⁷بدین امور نیز حکم فرما تا از ملامت به دور باشند.
⁸اگر کسی در پی تأمین معاش خویشان و بخصوص خانوادۀ خود نباشد، منکر ایمان است و پست‌تر از بی‌ایمان.
⁹فقط کسانی را در شمار بیوه‌زنان نامنویسی کن که بیش از شصت سال داشته و به شوهر خود وفادار بوده باشند.
¹⁰نیز باید به نیکوکاری شناخته شده باشند، یعنی فرزندان خویش را نیکو تربیت کرده، غریب‌نواز بوده، پاهای مقدسین را شسته، به یاری دردمندان شتافته، و خود را وقف هر نوع کار نیکو کرده باشند.
¹¹امّا بیوه‌زنان جوانتر را نامنویسی مکن، چرا که چون امیال شهوانی از مسیح دورشان کند، خواهان ازدواج می‌شوند.
¹²بدین‌گونه، چون تعهد نخستین خود را زیر پا می‌گذارند، محکومیت بر خود می‌آورند.
¹³افزون بر این، به بی‌کارگی و سر کشیدن از خانه‌ای به خانۀ دیگر خو می‌کنند؛ و نه تنها روزگار به بی‌کارگی می‌گذرانند، بلکه سخن‌چین و فضول هم می‌شوند، و سخنان ناشایست بر زبان می‌آورند.
¹⁴پس رأی من بر این است که بیوه‌های جوانتر شوهر کرده، فرزند بیاورند و کدبانو باشند و دشمن را مجال بدگویی ندهند.
¹⁵زیرا هم‌اکنون نیز بعضی در پی شیطان منحرف گشته‌اند.
¹⁶اگر زنی ایماندار، خویشاوندان بیوه داشته باشد، باید خود یاری‌شان دهد تا باری بر کلیسا نباشند و کلیسا بتواند به بیوه‌زنانی کمک کند که براستی بی‌کس‌اند.
¹⁷مشایخی که نیکو رهبری کرده باشند، شایستۀ حرمتی دو چندانند، بخصوص آنان که در کار موعظه و تعلیم زحمت می‌کشند.
¹⁸زیرا کتاب می‌گوید: «گاوی را که خرمن می‌کوبد، دهان مَبَند» و «کارگر مستحق دستمزد خویش است.»
¹⁹اتهامی بر یکی از مشایخ مپذیر، مگر به گواهی دو یا سه شاهد.
²⁰امّا آنان را که به گناه ادامه می‌دهند، در برابر همه توبیخ کن تا دیگران بترسند.
²¹در پیشگاه خدا و مسیحْ عیسی و فرشتگان برگزیده، تو را سوگند می‌دهم که این دستورها را بدون پیشداوری رعایت کنی و هیچ کاری را از سر جانبداری انجام ندهی.
²²در دست‌گذاشتن بر کسی شتاب مکن و در گناهان دیگران شریک مشو، بلکه خود را پاک نگاه دار.
²³دیگر فقط آب منوش، بلکه به جهت معدۀ خود و ناخوشیهایی که اغلب داری، اندکی نیز شراب بنوش.
²⁴گناهان برخی آشکار است و پیشاپیش آنها به کام داوری می‌شتابد، امّا گناهان برخی دیگر از پی آنها می‌آید.
²⁵به همین‌سان، اعمال نیکو آشکار است و حتی آنها را که آشکار نیست، نتوان پوشیده نگاه داشت.