برنامه مطالعه روزانه

36:1 «بِصَلئیل، اُهولیاب و همۀ افراد ماهری که خداوند بدیشان مهارت و فهم بخشیده است تا بدانند چگونه باید کارهای مربوط به بنای قُدس را انجام دهند، باید درست مطابق آنچه خداوند فرمان داده است این کار را به انجام رسانند.»
²آنگاه موسی، بِصَلئیل و اُهولیاب و همۀ افراد ماهری را که خداوند بدیشان مهارت بخشیده بود فرا~خواند، هر که را که دلش راغب بود بیاید و این کار را انجام دهد.
³آنان همۀ هدایایی را که بنی‌اسرائیل برای بنای قُدس آورده بودند، از موسی تحویل گرفتند. و اما قوم همچنان هر بامداد برای این کار هدیۀ اختیاری می‌آوردند.
⁴پس همۀ صنعتگران ماهری که مشغول انجام کارهای گوناگونِ بنای قُدس بودند، کارشان را رها کرده، آمدند
⁵و به موسی گفتند: «قوم بیش از آنچه لازم است برای انجام کاری که خداوند به انجام آن امر فرموده هدیه می‌آورند.»
⁶پس موسی دستور داد در سرتاسر اردوگاه اعلام کنند: «هیچ مرد یا زنی بیش از این برای قُدس هدیه نیاورد.» بدین‌سان قوم از آوردن هدایای بیشتر بازداشته شدند،
⁷زیرا آنچه آورده بودند برای اتمام کار کافی و حتی بیش از نیاز بود.
⁸تمام افراد ماهر از میان کارکنان، مسکن را با ده پرده ساختند که از کتان ریزبافتِ تابیده تهیه شده و نخهای آبی، ارغوانی و قرمز در آنها به کار رفته بود. تصویر کروبیان نیز ماهرانه بر آنها نقش شده بود.
⁹پرده‌ها همه به یک اندازه بود: درازایشان بیست و هشت ذِراع و پهنایشان چهار ذِراع.
¹⁰آنان پنج پرده را به هم و پنج پردۀ دیگر را نیز به هم متصل کردند.
¹¹آنگاه بر لبۀ آخرین پردۀ دستۀ اوّل، حلقه‌هایی از پارچۀ آبی ساختند؛ بر لبۀ آخرین پردۀ دستۀ دوّم نیز چنین کردند.
¹²همچنین پنجاه حلقه بر یک پرده و پنجاه حلقه بر آخرین پردۀ دستۀ دیگر ساختند، به گونه‌ای که حلقه‌ها رو در روی هم قرار گرفت.
¹³آنگاه پنجاه گیره از طلا ساختند و آن دو دسته پرده را توسط آنها به هم متصل کردند تا مسکن یکپارچه شود.
¹⁴نیز برای چادر روی مسکن پرده‌هایی از پشم بز ساختند، بر روی هم یازده پرده.
¹⁵این یازده پرده همه به یک اندازه بود: درازایشان سی ذِراع و پهنایشان چهار ذِراع.
¹⁶پنج پرده را در یک دسته به هم متصل کردند و شش پرده دیگر را نیز در دسته‌ای دیگر به هم.
¹⁷آنگاه بر لبۀ آخرین پردۀ یکی از دو دسته، پنجاه حلقه، و بر لبۀ آخرین پردۀ دستۀ دیگر نیز پنجاه حلقۀ دیگر کار گذاشتند.
¹⁸پنجاه گیرۀ برنجین نیز ساختند تا خیمه را به صورت یکپارچه به هم متصل کند.
¹⁹سپس برای خیمه، پوششی از پوست قوچ که به رنگ سرخ رنگ شده بود تهیه کردند و بر روی آن پوششی از چرم نازک کشیدند.
²⁰تخته‌های قایم از چوب اقاقیا برای مسکن ساختند.
²¹درازای هر تخته ده ذِراع و پهنایش یک و نیم ذِراع بود
²²و هر تخته دو زبانۀ قرینۀ هم داشت. تمامی تخته‌های مسکن این‌گونه ساخته شدند.
²³برای جانب جنوبی مسکن بیست تخته ساختند
²⁴و برای زیر آنها چهل پایۀ نقره، یعنی دو پایه برای دو زبانۀ هر تخته.
²⁵برای جانب دیگر مسکن، یعنی جانب شمالی نیز بیست تخته ساختند
²⁶و چهل پایۀ نقره برای زیر آنها، یعنی دو پایه برای هر تخته.
²⁷برای قسمت انتهاییِ مسکن، یعنی انتهای بخش غربی، شش تخته ساختند،
²⁸و برای هر یک از گوشه‌های قسمت انتهایی مسکن نیز دو تخته.
²⁹این دو تخته در هر یک از این دو گوشه از پایین تا بالا به هم متصل و به یک حلقۀ واحد بسته شدند؛ هر دو گوشه به همین شکل ساخته شد.
³⁰پس هشت تخته و شانزده پایۀ نقره بود، یعنی برای هر تخته دو پایه.
³¹همچنین پشت‌بندهایی از چوب اقاقیا ساختند، پنج پشت‌بند برای تخته‌های یک جانب مسکن،
³²پنج پشت‌بند برای تخته‌های جانب دیگر و پنج پشت‌بند نیز برای تخته‌های بخش غربی واقع در انتهای مسکن.
³³پشت‌بند میانی را به گونه‌ای ساختند که در وسط تخته‌های قایم قرار می‌گرفت و از یک سر تا سر دیگر می‌رسید.
³⁴تخته‌ها را زراندود کردند و حلقه‌هایی زرین ساختند تا پشت‌بندها را نگاه دارند. پشت‌بندها را نیز زراندود کردند.
³⁵حجاب را از کتان ریزبافت تابیده دوختند که نخهای آبی، ارغوانی و قرمز در آن به کار رفته و نقش کروبیان ماهرانه بر آن دوخته شده بود.
³⁶برای این پرده، چهار ستون از چوب اقاقیا ساختند و ستونها را زراندود کردند. برای ستونها نیز قلابهای طلا ساختند و چهار پایۀ نقره برای آنها ریختند.
³⁷برای دَرِ خیمه، پرده‌ای از نخهای آبی، ارغوانی و قرمز و کتانِ ریزبافتِ تابیده دوختند که ماهرانه گلدوزی شده بود
³⁸و برای این پرده، پنج ستون با قلابهایش ساختند. سرستونها و بندهای آنها را زراندود کردند و پنج پایۀ برنجین نیز برای آنها ساختند.

94:1 ای خدای انتقام‌گیرنده، ای یهوه، ای خدای انتقام‌گیرنده، تجلی فرما!
²ای داور زمین، سر برافراز و متکبران را سزا ده!
³شریران تا به کی، خداوندا، شریران تا به کِی شادی خواهند کرد؟
⁴سخنان گستاخانه جاری می‌سازند؛ همۀ بدکاران لاف می‌زنند.
⁵قوم تو را، ای خداوند، لِه می‌کنند؛ و بر میراث تو ستم روا می‌دارند.
⁶بیوه‌زنان و غریبان را می‌کُشند، و یتیمان را به قتل می‌رسانند.
⁷و می‌گویند: «خداوند نمی‌بیند! خدای یعقوب درنمی‌یابد!»
⁸ای بی‌فهمانِ قوم، دریابید! ای جاهلان، کِی عاقل خواهید شد؟
⁹آیا آن که گوش را غرس کرد، نمی‌شنود؟ و آن که چشم را سرشت، نمی‌بیند؟
¹⁰آیا آن که قومها را تأدیب می‌کند، توبیخ نمی‌نماید؟ و آن که آدمی را تعلیم می‌دهد، علم ندارد؟
¹¹خداوند از افکار انسان آگاه است؛ او می‌داند که آنها بطالت محض است!
¹²خوشا به حال کسی که تو ای خداوند تأدیبش می‌کنی، و از شریعت خود، وی را می‌آموزی؛
¹³او را از روزهای بلا آسایش می‌بخشی، تا زمانی که گودالی برای شریران کنده شود.
¹⁴زیرا خداوند قوم خود را وا نخواهد گذاشت، و میراث خود را ترک نخواهد کرد.
¹⁵داوری بار دیگر بر پارسایی منطبق خواهد شد، و تمامی راست‌دلان از آن پیروی خواهند کرد.
¹⁶کیست که برای من بر ضد مردمان شریر بر‌خیزد؟ و کیست که برای من در برابر بدکاران بایستد؟
¹⁷اگر خداوند یاور من نبود، جان من به‌زودی در دیار خاموشی ساکن می‌شد!
¹⁸آنگاه که گفتم: «پای من می‌لغزد»، محبت تو ای خداوند، تکیه‌گاهم شد.
¹⁹در کثرت غصه‌های دل من، تسلی‌های تو جانم را شادمان می‌سازد.
²⁰آیا کرسی شرارت با تو متفق تواند شد، که با قوانین خود مصیبت به بار می‌آورد؟
²¹آنها بر ضد جان پارسا همداستان می‌شوند، و بر ریختن خون بی‌گناه فتوی می‌دهند.
²²اما خداوند قلعۀ بلند من شده است، و خدایم، صخرۀ پناهگاه من.
²³خباثت ایشان را بر سرشان بر خواهد گردانید، و در شرارتِ خودشان، نابودشان خواهد کرد؛ آری، یهوه خدای ما ایشان را محو و نابود خواهد کرد.

95:1 بیایید خداوند را شادمانه بسراییم، و برای صخرۀ نجات خویش فریاد بلند سر دهیم!
²به پیشگاهش با شکرگزاری نزدیک شویم و به فریاد بلند برایش سرود بخوانیم.
³زیرا یهوه، خدای بزرگ است، پادشاه بزرگ بر همۀ خدایان!
⁴نشیبهای زمین در دست اوست، و فرازهای کوهها از آن او.
⁵دریا از آنِ اوست، او آن را بساخت، و دستانش خشکی را شکل داد.
⁶بیایید تا پرستش و سَجده کنیم، و در پیشگاه آفرینندۀ خویش، خداوند، زانو زنیم.
⁷زیرا او خدای ماست، و ما قومِ چراگاه، و گلۀ دست اوییم. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید،
⁸دلهای خود را سخت مسازید، چنانکه در مِریبَه کردید، در روز مَسَّه، در بیابان.
⁹آنجا پدران شما مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.
¹⁰چهل سال از آن نسل بیزار بودم، و گفتم: «قومِ گمراه دل هستند و راههای مرا نمی‌شناسند.»
¹¹پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.

6:1 هرگاه کسی از شما شکایتی علیه دیگری دارد، چگونه جرأت می‌کند آن را نه نزد مقدسین، بلکه به محکمۀ گنهکاران بَرَد؟
²آیا نمی‌دانید که مقدسینْ دنیا را داوری خواهند کرد؟ پس شما که قرار است دنیا را داوری کنید، چگونه قادر به قضاوت دربارۀ مسائل بس کوچکتر نیستید؟
³آیا نمی‌دانید که ما فرشتگان را داوری خواهیم کرد؟ چه رسد به قضاوت دربارۀ مسائل این زندگی.
⁴پس چرا به هنگام بروز این‌گونه اختلافها میان خود، کسانی را به دادرسی می‌گمارید که در کلیسا کسی به حساب نمی‌آیند؟
⁵این را می‌گویم تا شما را شرمنده سازم. آیا در میان شما شخصی حکیم نیست که بتواند به اختلافهای برادران رسیدگی کند؟
⁶در عوض، برادر علیه برادر به محکمه می‌رود، آن هم نزد بی‌ایمانان!
⁷اصلاً وجود چنین مرافعه‌هایی میان شما، خودْ شکستی برای شماست. چرا ترجیح نمی‌دهید مظلوم واقع شوید؟ چرا حاضر نیستید زیان ببینید؟
⁸برعکس، خودْ ظلم می‌کنید و به دیگری زیان می‌رسانید، آن هم به برادران خود.
⁹آیا نمی‌دانید که ظالمان وارث پادشاهی خدا نخواهند شد؟ فریب نخورید! بی‌عفتان، بت‌پرستان، زناکاران، لواط‌گران - چه فاعل و چه مفعول،
¹⁰دزدان، طمع‌ورزان، میگساران، ناسزاگویان و شیّادان وارث پادشاهی خدا نخواهند شد.
¹¹بعضی از شما در گذشته چنین بودید، امّا در نام عیسی مسیحِ خداوند و توسط روح خدای ما شسته شده، تقدیس گشته و پارسا شمرده شده‌اید.
¹²«همه چیز بر من جایز است،» امّا همه چیز مفید نیست. «همه چیز بر من رواست،» امّا نمی‌گذارم چیزی بر من تسلط یابد.
¹³«خوراک برای شکم است و شکم برای خوراک، و خدا، هم این و هم آن را از میان بر خواهد داشت.» امّا بدن برای بی‌عفتی نیست، بلکه برای خداوند است و خداوند نیز برای بدن،
¹⁴و خدا به نیروی خود، هم خداوند را برخیزانید و هم ما را بر خواهد خیزانید.
¹⁵آیا نمی‌دانید که بدنهای شما اعضای مسیح است؟ آیا اعضای مسیح را برگیرم و آنها را اعضای فاحشه‌ای گردانم؟ هرگز!
¹⁶آیا نمی‌دانید کسی که با فاحشه‌ای می‌پیوندد، با او یک تن می‌شود؟ زیرا نوشته شده است: «آن دو یک تن خواهند شد.»
¹⁷امّا آن که با خداوند می‌پیوندد، با او یک روح است.
¹⁸از بی‌عفتی بگریزید! هر گناه دیگر که انسان مرتکب شود بیرون از بدن اوست، امّا کسی که مرتکب بی‌عفتی می‌شود، نسبت به بدن خود گناه می‌کند.
¹⁹آیا نمی‌دانید که بدن شما معبد روح‌القدس است که در شماست و او را از خدا یافته‌اید، و دیگر از آنِ خود نیستید؟
²⁰به بهایی خریده شده‌اید، پس خدا را در بدن خود تجلیل کنید.