برنامه مطالعه روزانه

38:1 مذبح قربانی تمام‌سوز را از چوب اقاقیا ساختند، به بلندای سه ذِراع. مذبح مربع بود، به درازای پنج ذِراع و پهنای پنج ذِراع.
²بر هر یک از چهار گوشۀ مذبح شاخی ساختند، به گونه‌ای که شاخها با مذبح یکپارچه بود. روی مذبح را با روکشی از برنج پوشاندند.
³تمامی اسباب مذبح را از برنج ساختند، از لگنها و خاک‌اندازها گرفته تا پیاله‌ها، چنگالهای گوشت و آتشدانها را.
⁴برای مذبح، شبکه‌ای از برنج ساختند و آن را زیر لبۀ مذبح گذاشتند، به گونه‌ای که در نیمۀ بلندیِ مذبح قرار گرفت.
⁵چهار حلقه برای چهار گوشۀ شبکۀ برنجین ریختند تا تیرکها را نگاه دارند.
⁶تیرکها را از چوب اقاقیا ساختند و آنها را با روکشی از برنج پوشاندند.
⁷تیرکها را از حلقه‌ها گذراندند تا برای حمل مذبح در دو پهلوی آن قرار گیرد. مذبح را توخالی و از تخته ساختند.
⁸حوض برنجین را با پایه‌های برنجین آن از آینه‌های بانوانی ساختند که به دَرِ خیمۀ ملاقات خدمت می‌کردند.
⁹سپس صحن مسکن را ساختند. برای جانب جنوبی صحن، پرده‌هایی از کتانِ ریزبافتِ تابیده دوختند، به درازای صد ذِراع،
¹⁰با بیست ستون و بیست پایۀ برنجین، و قلابها و بندهای ستونها از نقره بود.
¹¹جانب شمالی نیز به درازای صد ذِراع بود و بیست ستون و بیست پایۀ برنجین داشت، و قلابها و بندهای ستونها از نقره بود.
¹²انتهای غربی به پهنای پنجاه ذِراع بود و پرده‌ها داشت، با ده ستون و ده پایه، و قلابها و بندهای ستونها از نقره بود.
¹³انتهای شرقی به سوی طلوع آفتاب، به پهنای پنجاه ذِراع بود.
¹⁴در یک طرفِ مدخل، پرده‌هایی بود به درازای پانزده ذِراع با سه ستون و سه پایه،
¹⁵و در طرفِ دیگرِ مدخلِ صحن نیز پرده‌هایی بود به درازای پانزده ذِراع با سه ستون و سه پایه.
¹⁶همۀ پرده‌های اطراف صحن از کتانِ ریزبافتِ تابیده تهیه شده بود.
¹⁷پایۀ ستونها از برنج و قلابها و بندهای ستونها از نقره بود. سرستونها نیز روکشی از نقره داشت؛ بدین ترتیب تمامی ستونهای صحن بندهایی از نقره ‌داشت.
¹⁸پردۀ مدخلِ صحن از نخهای آبی، ارغوانی و قرمز و کتان ریزبافتِ تابیده بود که ماهرانه گلدوزی شده بود. درازای این پرده بیست ذِراع بود و بلندای آن، همچون پرده‌های صحن، پنج ذِراع،
¹⁹با چهار ستون و چهار پایۀ برنجین. قلابها و بندهای ستونها از نقره بود و سرستونها نیز روکشی از نقره داشت.
²⁰تمام میخهای مسکن و صحن اطراف آن، برنجین بود.
²¹این است حساب مواد به کار رفته در ساختن مسکن، یعنی مسکنِ شهادت، که لاویان به دستور موسی و زیر نظر ایتامار پسر هارونِ کاهن ثبت کردند.
²²بِصَلئیل پسر اوری، نوۀ حور، از قبیلۀ یهودا، هرآنچه را که خداوند به موسی امر فرموده بود، ساخت.
²³اُهولیاب پسر اَخیسامَک از قبیلۀ دان که حکاک و طراح بود و با نخهای آبی، ارغوانی و قرمز و کتانِ ریزبافت گلدوزی می‌کرد، بِصَلئیل را در انجام این کار یاری می‌داد.
²⁴مقدار کل طلایی که از هدایا جهت تمام کارهای ساختمانی قُدس به کار رفت، بیست و نه وزنه و هفتصد و سی مثقال، به مقیاس مثقال قُدس بود.
²⁵نقره‌ای که از جماعتِ شمارش شده به دست آمد، صد وزنه و هزار و هفتصد و هفتاد و پنج مثقال به مقیاس مثقال قُدس بود
²⁶یعنی برای هر فرد یک بِکا، که به مقیاس مثقال قُدس معادلِ نیم مثقال است. این مقدار نقره از جمعیتی که به سوی شمرده‌شدگان گذشته بودند، گرفته شد، از اشخاص بیست ساله به بالا، بر روی هم ششصد و سه هزار و پانصد و پنجاه مرد.
²⁷پایه‌های قُدس و پایه‌های حجاب را از این یکصد وزنه نقره ساختند، یعنی یکصد پایه را از یکصد وزنه، برای هر پایه یک وزنه.
²⁸از هزار و هفتصد و هفتاد و پنج مثقال نیز برای ساختن قلابهای ستونها، روکش کردن سرستونها و ساختن بندهایی برای آنها استفاده شد.
²⁹مقدار برنج اهدایی معادل هفتاد وزنه و دو هزار و چهارصد مثقال بود.
³⁰با آنها پایه‌های دَرِ خیمۀ ملاقات، مذبح برنجین و شبکۀ آن، و همۀ وسایل مذبح را ساختند؛
³¹و نیز پایه‌های پیرامون صحن، پایه‌های مدخل صحن، تمام میخهای مسکن و میخهای گرداگرد صحن را.

100:1 ای تمامی روی زمین، خداوند را بانگ شادمانی دهید!
²خداوند را با شادی عبادت نمایید، و سرودخوانان به حضور او بیایید!
³بدانید که یهوه خداست! اوست که ما را آفرید و ما از آنِ اوییم. ما قوم او و گوسفندان چراگاه اوییم.
⁴به دروازه‌های او با شکرگزاری داخل شوید، و به صحنهای او با ستایش! او را سپاس گویید و نامش را متبارک خوانید!
⁵زیرا خداوند نیکوست و محبتش جاودانی، و وفاداریش نسل اندر نسل.

101:1 محبت و عدالت را خواهم سرایید، و برای تو ای خداوند خواهم نواخت.
²در طریقِ بی‌عیب با مراقبت سالک خواهم بود. نزد من کِی خواهی آمد؟ در خانۀ خویش با دلی راست سلوک خواهم کرد.
³هیچ چیزِ بی‌مایه را در نظر خویش نخواهم گذاشت. از کج‌رَوی بیزارم؛ به من نخواهد چسبید.
⁴دل منحرف از من به دور خواهد بود، مرا با شرارت کاری نخواهد بود.
⁵هر آن کس را که در نهان بر همسایۀ خویش افترا زند، هلاک خواهم کرد؛ و هر آن کس را که چشمان متکبر و دل مغرور دارد تحمل نخواهم کرد.
⁶بر وفادارانی که در زمین‌اند نظر لطف خواهم داشت، تا با من ساکن شوند؛ آن که در طریقِ بی‌عیب سالک است در خدمت من خواهد بود.
⁷فریبکار در خانۀ من ساکن نخواهد شد، و دروغگو در حضورم نخواهد ماند.
⁸هر بامداد، شریرانِ زمین را جملگی هلاک خواهم کرد، تا همۀ بدکاران را از شهر خداوند برکَنَم.

8:1 و امّا در خصوص خوراک تقدیمی به بتها: می‌دانیم که «همۀ ما اشخاص دانایی هستیم.» امّا دانش مایۀ تکبّر است، حال آنکه محبت، بنا می‌کند.
²آن که گمان می‌کند چیزی می‌داند، هنوز چنانکه باید نمی‌داند.
³امّا آن که خدا را دوست می‌دارد، نزد او شناخته شده است.
⁴پس در خصوص خوردن خوراک تقدیمی به بتها، می‌دانیم که در این جهان «بت چیزی نیست،» و «به‌جز یک خدا، خدایی دیگر نیست.»
⁵زیرا هرچند هستند آنان که خدایان خوانده می‌شوند، چه در زمین و چه در آسمان - چنانکه به‌واقع نیز مردمان را ’خدایانِ‘ بسیار و ’خداوندانِ‘ بسیار است -
⁶امّا ما را تنها یک خداست، یعنی پدر، که همه چیز از اوست و ما برای او هستیم؛ و تنها یک خداوند است، یعنی عیسی مسیح، که همه چیز به واسطۀ او پدید آمده و ما به واسطۀ او هستیم.
⁷امّا همه را این معرفت نیست. زیرا بعضی تا کنون چنان به بتها خو‌ کرده‌اند که هنوز هم اگر چنین خوراکهایی بخورند، می‌پندارند آن خوراک به‌واقع تقدیم بتها شده است؛ و از آنجا که وجدانشان ضعیف است، مُلَوّث می‌شود.
⁸«خوراک، ما را به خدا نزدیک نمی‌سازد»؛ نه با نخوردن بدتر می‌شویم، نه با خوردن بهتر.
⁹امّا مواظب باشید اختیار شما باعث لغزش ضعیفان نشود.
¹⁰زیرا اگر کسی که وجدانی ضعیف دارد، تو را که در این باره از معرفت برخورداری، نشسته به غذا در بتخانه‌ای ببیند، آیا او نیز ترغیب نمی‌شود خوراک تقدیمی به بتها را بخورد؟
¹¹بدین‌گونه، معرفت تو باعث هلاکت آن برادر ضعیف می‌شود که مسیح به‌خاطرش مرد.
¹²وقتی این چنین به برادران خود گناه می‌کنید و به وجدان ضعیفشان صدمه می‌رسانید، همانا به مسیح گناه می‌کنید.
¹³از این رو، اگر خوراک سبب لغزش برادرم می‌شود، تا ابد گوشت نخواهم خورد تا باعث لغزش او نشوم.

9:1 آیا آزاد نیستم؟ آیا رسول نیستم؟ آیا خداوندمان عیسی را ندیدم؟ آیا شما ثمرۀ کار من در خداوند نیستید؟
²حتی اگر برای دیگران رسول نباشم، دست‌کم برای شما هستم؛ زیرا شما مُهر تأییدِ رسالت من در خداوند هستید.
³من در برابر آنان که دربارۀ من به قضاوت می‌نشینند، این چنین از خود دفاع می‌کنم.
⁴آیا حق نداریم بخوریم و بنوشیم؟
⁵آیا حق نداریم همچون سایر رسولان و برادرانِ خداوند و کیفا، همسر ایمانداری را همراه خود داشته باشیم؟
⁶و آیا تنها من و برنابا هستیم که باید برای تأمین معاش خود کار کنیم؟
⁷کیست که با خرج خود سربازی کند؟ کیست که تاکستانی غَرْس کند و از میوه‌اش نخورد؟ کیست که گله‌ای را شبانی کند و از شیر آن بهره‌مند نشود؟
⁸آیا این سخنم سخنی صرفاً انسانی است؟ آیا شریعت نیز چنین نمی‌گوید؟
⁹زیرا در شریعت موسی آمده که «گاوی را که خرمن می‌کوبد، دهان مَبَند.» آیا خدا در فکر گاوهاست؟
¹⁰آیا این را دربارۀ ما نمی‌گوید؟ بله، به‌یقین، این کلام برای ما نوشته شده است، زیرا هنگامی که کسی زمین را شخم می‌زند، و یا خرمن می‌کوبد، باید امیدوار باشد که از محصول بهره‌ای بَرَد.
¹¹اگر ما بذر روحانی در میان شما کاشتیم، آیا امر بزرگی است که محصولی مادی از میان شما برداشت کنیم؟
¹²اگر دیگران حق دارند که به لحاظ مادی حمایتشان کنید، آیا ما بیشتر حق نداریم؟ امّا ما از این حق بهره نجستیم، بلکه به هر چیز تن دردادیم تا مانعی بر سر راه انجیل مسیح ننهاده باشیم.
¹³آیا نمی‌دانید آنان که در معبد کار می‌کنند، خوراکشان از معبد تأمین می‌شود، و نیز خادمان مذبح از آنچه بر مذبح تقدیم می‌شود، نصیبی می‌یابند؟
¹⁴به همین‌سان، خداوند حکم کرده است که معاش واعظان انجیل، از انجیل تأمین شود.
¹⁵امّا من از هیچ‌یک از این حقوق بهره نگرفتم و این را نیز نمی‌نویسم تا در حقّم چنین کنید. مرگ را بر آن ترجیح می‌دهم که کسی این مایۀ فخر را از من بگیرد.
¹⁶زیرا اگر بشارت دهم مرا فخری نیست، چراکه ناگزیر از آنم؛ بلکه وای بر من اگر بشارت ندهم!
¹⁷زیرا اگر به اختیار این کار را انجام می‌دادم، از پاداش برخوردار می‌بودم؛ ولی اگر به اختیار نباشد، فقط انجام‌وظیفه می‌کنم.
¹⁸در این حالت، چه پاداشی می‌توانم داشته باشم؟ تنها اینکه انجیل را به‌رایگان بشارت دهم و از حق خود در آن بهره برنگیرم.
¹⁹زیرا با اینکه از همه آزادم، خود را غلام همه ساختم تا عده‌ای بیشتر را دریابم.
²⁰نزد یهودیان چون یهودی رفتار کردم، تا یهودیان را دریابم. با آنان که زیر شریعتند همچون کسی که زیر شریعت است رفتار کردم تا آنان را که زیر شریعتند دریابم - هرچند خودْ زیر شریعت نیستم.
²¹نزد بی‌شریعتان همچون بی‌شریعت رفتار کردم تا بی‌شریعتان را دریابم، هرچند خود بدون شریعت خدا نیستم، بلکه مطیع شریعت مسیحم.
²²با ضعیفان، ضعیف شدم تا ضعیفان را دریابم. همه کس را همه چیز گشتم تا به هر نحو بعضی را نجات بخشم.
²³این همه را به‌خاطر انجیل می‌کنم، تا در برکات آن سهیم شوم.
²⁴آیا نمی‌دانید که در میدان مسابقه، همه می‌دوند، امّا تنها یکی جایزه را می‌برد؟ پس شما چنان بدوید که ببرید.
²⁵هر که در مسابقات شرکت می‌جوید، در هر چیز، تن به انضباطی سخت می‌دهد. آنان چنین می‌کنند تا تاجی فانی به دست آورند؛ ولی ما چنین می‌کنیم تا تاجی غیرفانی به دست آوریم.
²⁶پس من این‌گونه می‌دوم، نه چون کسی که بی‌هدف است؛ و مشت می‌زنم، نه چون کسی که هوا را بزند؛
²⁷بلکه تن خود را سختی می‌دهم و در بندگیِ خویش نگاهش می‌دارم، مبادا پس از موعظه به دیگران، خودْ مردود گردم.